Als je alle reclame, die in december over ons uitgestort wordt om over te laten stappen naar een andere zorgverzekeraar, mag geloven, dan zijn er behoorlijk veel zorgaanbieders. In de praktijk zijn het echter slechts 4 grote verzekeraars, die ons willen doen geloven, dat wij een ruime keuze hebben. Niet dus!
Wel zijn alle polissen dusdanig in elkaar gestoken, dat ze onderling nauwelijks met elkaar te vergelijken zijn. Met al deze decemberreclame, waarvan je je als gewone burger afvraagt wat dat allemaal wel niet kost, wordt ons een rad voor ogen gedraaid.
Het gaat bij de vrije artsenkeuze simpel om deze vraag: wie bepaalt naar welke arts je mag om jezelf te laten behandelen? Jijzelf of zorgverzekeringsbureaucraten?
Denk nu niet, dat deze kwestie helemaal nieuw is. In de jaren '80, inmiddels toch al een tijdje geleden, kreeg ik er al mee te maken. In november 1979 verhuisde ik van Nieuw-Vennep naar Leiden. In de Sleutelstad nam ik een nieuwe huisarts. Als je een keer iets hebt, dan is het toch wel prettig, dat je je huisarts in de buurt hebt.
Bij de tandarts lag dat een slagje anders. Ik was tevreden over Henk Koetsier, mijn Vennepse tandarts. Hij wist alles van de kaakoperatie, die ik in 1975 had ondergaan. Daarnaast had hij een voor patiënten prima systeem: als je iets had, dan werd je in principe meteen geholpen. Dan hoefde je je niet een paar weken zenuwachtig te maken. Als er toch iets moest gebeuren, dan maar liever meteen!
Ik maakte altijd een vroege afspraak en fietste altijd naar Nieuw-Vennep, waar ik na het tandartsenbezoek op bezoek ging bij mijn ouders.
Na thee te hebben gedronken fietste ik door naar de bibliotheek in Katwijk aan den Rijn.
Halverwege de jaren '80 dreigde er een einde aan de tandartskeuze te komen. Doordat ik in het Leidse ziekenfonds zat, ging Centraal Ziekenfonds Haarlemmermeer, dat net was gefuseerd met een ziekenfonds uit de Amstellanden, moeilijk doen. Er dreigde te gebeuren, wat nu in het wetsvoorstel van minister Schippers stond: patiënten buiten het werkgebied van CZH zouden mogelijk moeten vertrekken, omdat de tandartsennota's mogelijk niet meer vergoed zouden worden. En dat, terwijl ik toen al een jaar of 20 bij dezelfde tandarts zat!
Uiteindelijk heeft het probleem zichzelf opgelost, doordat het Leidse en Haarlemmermeerse ziekenfonds fuseerden tot Zorg en Zekerheid.
Maar sindsdien weet ik wel, wat het betekent als zorgverzekeringsbureaucraten gaan bepalen, wie jou mag behandelen en wie niet! Derhalve heb ik een volledig gratis medisch advies aan de drie dissidente PvdA-senatoren: hou uw poot stijf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten