De afgelopen woensdagavonden kon ik niet skeeleren op de baan in Leiderdorp. Ik verheugde me er al op, maar de weergoden dachten daar anders over. Om kwart voor 7 begon het te regenen. Einde oefening. Letterlijk.
Vanmorgen fietste ik naar de Hoofdbibliotheek, waar ik mijn bureau leeg moest ruimen in verband met de asbestsanering. Ik keek op intranet voor is aan de slag ging en zag tot mijn stomme verbazing, dat de Noordzeepassage als plek voor de nieuwe Hoofdbibliotheek was uitgekozen door de gemeente. Dit werd bevestigd door dit bericht in het Leidsch Dagblad.
Hoewel het niet de plek van onze eerste voorkeur is, valt er heel wel mee te leven. We zitten in ieder geval aan een drukke winkelstraat en vlak achter de Boulevard. In Engeland zouden ze zeggen: "It could be worse!"
Deze zomer kan ik in de stemming komen doordat ik in Engeland ga fietsen. Daarbij is er in ieder geval sprake van een Noordzeepassage.
Vol enthousiasme kregen we een brief van online.nl, dat op 28 juni het een en ander omgezet zou worden, waardoor we een veel snellere verbinding zouden krijgen. Het modem zou opnieuw opstarten. Indien het niet zou lukken, dan moest je de stekker er 30 seconden uit trekken en dan zou alles goed komen. Zo niet in Huize Breed.
Het modem wilde niet opstarten, dus ik belde naar het expertteam. Een mevrouw hielp mij en er zou zowaar diezelfde dag nog iemand langskomen met een nieuw modem. Ik moest er alleen voor zorgen, dat ik de hele middag thuis was.
Ik verving mezelf 's middags in Valkenburg, maar ik fietste 's ochtends nog wel even naar dit filiaal om zelf nog wat internetzaken af te handelen. De hele middag wachtte ik van 12 tot 6 uur voor Jan Doedel.
Het voelde aan als huisarrest. Ik moest in de buurt van de telefoon blijven, want ik zou gebeld worden als men eraan zou komen. Niet dus.
Na een paar telefoontjes naar online met telkens andere medewerkers werd een afspraak gemaakt voor vrijdagmorgen. Daar ik toch nog wat zaken af wilde handelen via de mail en aan mijn blog wilde werken fietste ik 's avonds nogmaals naar Valkenburg. De regen kon mij niet deren. Ik was blij, dat ik even naar buiten kon. Huisarrest is ook niet alles, net zo min als gedwongen offline zijn.
Zaterdag brandt de strijd om de gele trui weer los in de jaarlijkse Tour de France. Daaraan voorafgaand worden er in het hele land wedstrijden georganiseerd om te kunnen bepalen, wie de beste Tourploeg samen kan stellen. Zelf doe ik daar met wisselend succes ook aan mee. Vorig jaar heette het spel nog "Tour de Kans", dit jaar is heet het "De beste Tourmanager".
Daar ik gewend ben om met open vizier te strijden, viel de keuze voor de naam van het team en de ploegleider op de twee schaatsboeken, die ik heb geschreven. De ploegnaam is "De Elfsteden toch gereden".
De chef d'equipe gaat getooid met de naam "Molen- en Merentocht" de strijd aan met de andere ploegleiders.
Met de volgende 9 renners en 5 reserves ga ik van start. Natuurlijk kan dat nog wijzigen, want er kunnen renners geblesseerd afvallen of door dopingperikelen alsnog buiten de boot vallen, maar ik ga er van uit, dat dit mijn wielerploeg wordt.
Met 100 punten te verdelen probeer je natuurlijk zo efficiënt mogelijk "in te kopen". De eerste aankoop is de Brit Christopher Froome. Hij is tweevoudig winnaar van de Tour en in beide jaren, dat hij in het geel over de Champs Elysee reed, had hij het Criterium Dauphiné gewonnen, hetgeen hij dit jaar ook deed. Wat dat aangaat zijn de voortekenen goed. Froome kost 20 punten, net als wereldkampioen Peter Sagan, die de laatste jaren de groene trui won als sprinter die ook nog aardig klimmen kan. Daar voeg ik Romain Bardet aan toe, de nummer 2 van de Dauphine, die 14 punten kost. De eerste 54 punten zijn dus al vergeven.
Een sprinter, die ook vaak goed scoort is de Noor Edvald Boasson Hagen, de winnaar van het puntenklassement in de "Kleine Tour". Daar doe ik de winnaar van het bergklassement Daniel Teklehaimanot aan toe, waarmee ik al 70 punten heb vergeven. Met de nummers 1 en 2 van het jongerenklassement, de Fransman Julian Alaphilippe en de Brit Adam Yates komen daar nog eens 14 punten bij.
Een Nederlander mag natuurlijk niet ontbreken. Mijn keuze viel op de kersverse Nederlandse kampioen op de weg, de sprinter Dylan Groenewegen, die de totaalstand op 90 punten bracht. Veel te besteden had ik dus niet meer, maar bij de "koopjes" zitten soms behoorlijk goede renners, zoals de Ier Sam Bennett, derde in het puntenklassement achter Hagen en Alaphilippe.
De reserves zijn de Franse sprinter William Bonnet, de Duitser Emanuel Buchmann, de Ethiopiër Tsuba Grmay, de Nieuw-Zeelander George Bennett en tot slot onze eigen Bert-Jan Lindeman.
Doe uw voordeel met mijn kopwerk en raadpleeg procyclingstats.com voor een nog betere onderbouwing van uw team.
Ik wens jullie allen een leuke Tour toe.
Toen ik gisterenavond van huis vertrok voor de droogtraining van de IJVL, stond Spanje met 1-0 achter tegen Italië. Kenners weten, dat het dan bijna onmogelijk is om nog te kunnen winnen. Hetgeen ook geschiedde, terwijl ik met Jos Drabbels naar "De Bult" fietste.
Onder leiding van Jaap de Gorter hadden we in park "Cronesteijn" een gevarieerde training met een elftal oefeningen, terwijl we tussen de oefeningen door een rondje van 300 meter moesten lopen. Het was een heerlijke temperatuur onder een licht bewolkte hemel, dus we hadden een heel plezierige avond.
Dat gold bepaald niet voor het Engelse elftal. Zij verloren kansloos van IJsland. En dat na een 1-0 voorsprong.
Nu moet u weten, dat IJsland 3000 voetballers heeft. Het is met recht een voetbaldwerg. Maar met onverzettelijkheid kun je desondanks heel ver komen. Oranje heeft dat in de poulefase aan den lijve kunnen ervaren. Ook het Nederlands elftal had geen weerwoord tegen de strijdlust van de Vikingen.
En nu staat IJsland in de kwartfinale en zorgden deze debutanten op een EK voor de tweede Brexit in een week tijd. Dat kunnen de Britten er nog wel bij hebben!
In IJsland barstte het volksfeest los met veel muziek.
Deze week barst het los. Vlak voor de start van de Tour de France worden er in het hele land weddenschappen afgesloten rond "La grande boucle". Je moet dan je eigen Tourploeg samenstellen. Het is dan handig, als je weet, hoe een renner dit jaar en bij vorige Tours gepresteerd heeft. Een handig hulpmiddel is Procyclingstats.
Voor de aardigheid heb ik gezocht op de naam Breed en kwam zo uit bij de gegevens van mijn zoon Siebe, die een paar jaar op hoog amateurniveau gekoerst heeft.
Doe uw voordeel met Procyclingstats!
Op de volkstuin hebben we naast een compostvat ook nog 2 compostbakken. Een paar keer per jaar moet je de compost "doorschuiven". Vandaag was dit weer het geval.
Onder een bewolkte hemel fietste ik naar de volkstuin, waar bij aankomst de zon doorbrak. Het werd meteen een stuk warmer.
Met een emmer en een schop begon ik met het leegscheppen van een compostbak. De compost belandde in een tweede bak. Nadat de eerste bak leeg was, vulde ik deze weer met compost uit het compostvat totdat deze half leeg was.
Ook al deed ik het op mijn gemak, het is best zwaar werk. Zo werd een rustige zondagsklus een gratis krachttraining.
Veel mensen hebben het idee, dat het hoogtepunt van de marathon de finish is. Voor veel marathons zal dit opgeld doen, doch er zijn uitzonderingen. De gemeente Leiden heeft als slogan "Niets lijkt op Leiden". Nou, als inwoner van de Sleutelstad kan ik volmondig erkennen, dat dit klopt!
Voor de lopers, die meedoen aan de klassieke 42.195 meter van de Leidse marathon, komt de laatste jaren het hoogtepunt een kleine 10 kilometer eerder. Sinds de invoering van het nieuwe parcours in 2013 gaat de Bartlehiem-prijs steevast naar Oud Ade.
Dit jaar was het thema "Oud Ade Hemel op aarde". De ontnuchtering volgde bij het verlaten van dit bruisende dorp: "Van de hemel in de hel: nog 10 kilometer lijden naar Leiden."
Voor alle marathonlopers van Nederland heb ik wat ze in het Duits "Ein Geheimtip" noemen: loop een keer de marathon van Leiden, speciaal om de Bartlehiemsfeer van Oud Ade zelf te kunnen ervaren. U zult er geen spijt van krijgen.
Dat hadden Ada en ik ook niet, toen we gisterenavond ingingen op de uitnodiging van Jan Schoorl en Margreeth Pennekamp om bij hen langs te komen. We hadden bij deze klasgenoten van "Porta Vitae" een hele gezellige avond, die we bij de vuurkorf in de tuin doorbrachten.
We haalden oude herinneringen op, hadden het over schaatsen en de Molentocht, de marathon, fietstochten en over het wel en wee van eenieder in de afgelopen decennia. Om 1 uur fietsten mijn vrouw en ik terug naar de Sleutelstad. Bij het verlaten van "Oud Ade Hemel op aarde" begonnen we aan "Van de hemel in de hel: nog 10 kilometer lijden naar Leiden."
Heb je altijd al willen weten hoe je zo effectief mogelijk kan trainen? En hoe voeding je kan ondersteunen in het behalen van optimale prestaties?
Je krijgt antwoord op deze vragen tijdens de lezing "Sportvoeding" op dinsdagavond 20 september en de lezing "Trainingsleer" op dinsdagavond 27 september.
Deze lezingen worden georganiseerd door IJssport Vereniging Leiden en vinden plaats in de Districtszaal van de Leidse IJshal aan de Vondellaan in Leiden. Diëtiste Eline Blom en fysiotherapeute Lotta Breed van Healthy Life Lab leren je op deze avonden alles over sportvoeding en trainingsleer in twee interactieve workshops. Uiteraard is het hierbij ook mogelijk om vragen te stellen.
Beide avonden beginnen om 20.00 uur en eindigen rond 22.00 uur.
De toegang is op beide avonden gratis, ook voor leden van andere schaatsclubs dan de IJVL. Wel willen we om praktische redenen graag weten, hoeveel personen er naar deze interessante avonden toe komen. Aanmelden kan middels een mailtje naar bertbreed@gmail.com.
Mijn vrouw moest vanmorgen aan de slag op de volkstuin. Ik fietste met haar mee om aansluitend boodschappen te gaan doen bij "De Helianth". Deze bracht ik thuis om me vervolgens om te kleden. Met mijn hardloopkleren aan liep ik naar de volkstuin toe, waar ik eerst met een heggenschaar het gras op de tuinpaden knipte.
Vervolgens plukte ik 2 dozen aardbeien. Het oogstseizoen is over zijn hoogtepunt heen. De overvloedige regenval van de afgelopen week is niet bevorderlijk voor een goede groei van de aardbeien.
Het is duidelijk: het betreft wel Hollandse aardbeien.
Na gedane arbeid liep ik naar huis terug, waar ik kon zien, dat Dylan Groenewegen Nederlands kampioen op de weg werd.
Het komende jaar mag dit enorme sprinttalent met een rood-wit-blauw wielershirt gaan koersen.
Het was een spannende nek-aan-nekrace, maar uiteindelijk trokken de voorstanders van de Brexit aan het langste eind.
De beurzen reageerden heftig op dit toch niet meer verwachte vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie.
Maar om de grootste voetballer ooit van Nederland te citeren: "Elk nadeel heb zijn voordeel!"
Ook het Britse pond kreeg flinke klappen. Ten opzichte van de dollar bereikte de munt de laagste koers in 31 jaar.
Met dank aan de tegenstemmers: onze fietsvakantie in Engeland gaat wat goedkoper worden.
In Duitsland hebben ze stoplichten, waarbij als het licht bijna op groen springt naast het rode licht ook het oranje oplicht. Je weet dan, dat je bijna kunt gaan rijden. Dit beeld is van toepassing op de nieuwbouw van IJshal "De Vliet".
Vanavond was de uitgestelde commissievergadering over het bouwen van een 250- of een 333-meterbaan aan de Voorschoterweg.
Ik moet zeggen: ik was aangenaam verrast ook over de voor ons vrij korte duur van de commissievergadering. We kunnen er van uitgaan, dat de 250-meterbaan binnen is, maar de 333-meterbaan is binnen handbereik. De renovatie van de IJshal aan de Vondellaan is van de baan. De focus ligt voor het overgrote deel van de commissie voor Onderwijs & Samenleving op nieuwbouw bij zwembad "De Vliet".
Voorstanders voor nieuwbouw zijn in alfabetische volgorde CDA, ChristenUnie, D66, GroenLinks, PvdA en SP, tegen een nieuwe ijsbaan waren VVD en Partij voor de Dieren. De buit is nog niet helemaal binnen. Vermoedelijk op donderdag 7 juli komt dit punt in de voltallige Gemeenteraadsvergadering, waarna nieuwbakken D66-wethouder Paul Dirkse aan de slag kan met de uitwerking van zowel een plan voor een 250- als een 333-meterbaan. De ijsclubs uit de Leidse regio mogen ook aan de slag. Aan hen de schone taak om hun eigen gemeenteraden te bewerken om mee te betalen aan IJshal "De Vliet". Als de omliggende gemeenten meebetalen, dan komt er een 333-meterbaan, anders blijft het mogelijk een 250-meterbaan.
Ik moet zeggen: dit is veel meer, dan ik het afgelopen decennium had verwacht. Mijn dank is voor de gemeenteraadsleden van de diverse bovengenoemde partijen, die zich onder het toeziend oog van een twintigtal schaatsers inzetten voor nieuwbouw van IJshal "De Vliet". Ere wie ere toekomt. Namens alle schaatsers in de Leidse regio wil ik Julius Terpstra (CDA), Carlijn Bergwerff (ChristenUnie), Aad van der Luit (D66), Yvonne van Delft (GroenLinks), Martijn Otten (PvdA) en Thomas van Halm (SP) hartelijk bedanken voor de steun, die als alles goed is een overweldigende steun in de Gemeenteraad op gaat leveren.
In Almelo mag dan altijd wat te doen zijn, deze schaatser is blij, dat in Leiden binnenkort alle lichten gewoon op groen springen!
Door de fikse onweersbuien, die vannacht overtrokken, heb ik vannacht slecht geslapen.
Vanmorgen was het om kwart voor 7 droog. Daar het er naar uitzag, dat het een komen en gaan van buien zou gaan worden, trok ik mijn sportkleren aan en ging voor het ontbijt een stuk lopen. Ik wilde een rondje Stevenshof doen, maar ik zag de donkere wolken rapper dichterbij komen dan mij lief was. Derhalve kortte ik de loop in tot een kleine 4 kilometer. Voor regen ben ik niet bang, maar voor onweer heb ik genoeg ontzag om geen onnodig risico te lopen.
Terwijl ik me douchte voor ik met mijn vrouw ging ontbijten, hoorde ik de regen alweer op het dakraam kletteren op deze wederom kletsnatte dag.
Ieder jaar gaan we met het personeel van de Katwijkse bibliotheek een keer uit eten. En waar kan je dat beter doen dan bij een strandtent? Dit jaar viel de keuze op "Zomers". Het weer was inderdaad zomers. Ondanks dat de bewolking vrijwel de hele middag bleef hangen, was het toch warm te noemen met 25 graden.
Voordat ik om half 1 naar Katwijk fietste, had ik thuis gewerkt. Daar luisterde ik behoorlijk vaak naar dit lied van de Zangeres Zonder Naam. Niet omdat ik ineens een fan geworden ben van deze Leidse zangeres, maar omdat er een lied gezongen moest worden voor een jubilaris en dan is het toch handig als je de melodie goed kent.
Na op het terras enkele Wieckse witten gedronken te hebben, hadden we een overheerlijk buffet. Daarna werd Annemarie in het zonnetje gezet. Uiteraard deed ik ook een duit in het zakje.
Aanvankelijk dacht ik aan een lied op de melodie van "Wel Annemarieke, waar gaat gij naar toe? Ook "Sweet silver Anny" van BZN, aanvankelijk een rockband met stevige nummers, passeerde de revue, maar uiteindelijk viel mijn keuze op een gedicht.
Zilveren Annemarie
Een kwart eeuw geleden kwam ze werken bij de bibliotheek.
Nou, dat hebben we geweten, want al spoedig bleek,
dat we een soort tornado in huis hadden gehaald,
waarbij je als collega het idee hebt, dat je faalt
als je je met haar hoge tempo gaat vergelijken.
Nee, onze Annemarie weet van geen wijken.
Nu schijnen de boekenkarren Arbo-proef te zijn,
maar als je razendsnel wilt ruimen is het niet fijn,
als zo’n propvolle kar plotsklaps kantelen kan
over een drempel of een richeltje, want dan
ligt de vloer ineens bezaaid met stapels boeken,
terwijl je zelf de EHBO-trommel op moet zoeken.
Laten we nog even doorgaan op het strooien:
je hebt mensen, die geld over de balk gooien.
Annemarie doet aan zulke fratsen nimmer mee.
Bij de invoering van de euro had ze een beter idee.
Ze nam de bak met wisselgeld naar boven mee
en op de administratie toonde ze, zonder dollen,
hoe je het muntgeld heel goed kunt laten rollen.
Nu zijn euro’s natuurlijk handiger dan lires,
want die hadden vaak een nulletje of zes.
Dat stond Annemarie toch wat minder aan
daar ze liefst jaarlijks naar Italië wil gaan.
Op het gevaar af voor racist te worden versleten,
hoe bruin ze dan is, dat wil je echt niet weten.
Zelfs in kille regenachtige januarimaanden
houden onze klanten Annemarie staande
met de vraag of ze net op vakantie is geweest.
Maar ook het zwemmen is voor haar een feest
en de omstanders en kenners zeggen dan wel:
“Kijk, ze doet de borst- en de rug-Krouwel!”
Annemarie, het zilver is binnen, dat is niet fout,
maar iedere sporter gaat natuurlijk voor GOUD!
Na de ceremonie protecolaire volgde op deze heerlijke zomeravond het eveneens heerlijke dessert. Wat minder fijn was, was dat het steeds meer betrok. Om kwart over 10 stapte ik maar op de fiets om op tijd thuis te zijn, voordat deze zomerse onweersbui los zou barsten.
Op vrijdag 18 januari 1963 won Reinier Paping de zwaarste Elfstedentocht aller tijden. In de felle kou en op erbarmelijk slecht ijs haalden alleen de allersterksten het felbegeerde Elfstedenkruis. Reinier Paping groeide door zijn overwinning uit tot de held van de Elfstedentocht. De naam Paping staat stevig gegrift in het collectieve geheugen van Nederland. Nog dagelijks ervaart Paping de impact van zijn Elfstedenoverwinning.
Veel is er ook al geschreven en uitgezocht over de Elfstedentocht van dat jaar, maar een geautoriseerde biografie van de winnaar was er nog niet. Dit is de eerste biografie van Reinier Paping. Auteur Mark Hilberts gaat op zoek naar het fascinerende verhaal van de sportman Paping en ontrafelt de mystiek van zijn heldenstatus.
Op 18 februari, de 85e verjaardag van Reinier Paping, werd het eerste exemplaar van het boek aan de hoofdpersoon overhandigd in het 1e Friesche schaatsmuseum in Hindeloopen. Tegelijkertijd werd een tentoonstelling over de Elfstedentocht van 1963 geopend, die daar tot 18 september is te bezichtigen.
Na zijn overwinning in de zwaarste Tocht der Tochten opende de winnaar een sportzaak in Zwolle. Ans van Dijk, die al jaren in de Leidse IJshal schaatst, kocht bij Paping haar eerste schaatsen: "Ik dacht, hij zal er wel verstand van hebben!"
Zelf heb ik het genoegen gehad om deze schaatslegende tweemaal te ontmoeten. Beide keren was het op Flevonice. De eerste keer was eind november 2008 bij de Elfurentocht. Behalve dat hij het startschot loste, bemande Paping ook nog een tijdje de stempelpost. Zo kunt u op onderstaand filmpje zien hoe deze eenvoudige toerschaatser een stempel kreeg van de winnaar van de Elfstedentocht!
De tweede keer was in februari 2011, toen tijdens de Nierstichting Elfstedentocht op Evert van Benthem na alle toen nog levende Elfstedenwinnaars aanwezig waren.
Het meest idiote was, dat ik op Flevoncie een rondje van 5 kilometer op kop gereden met alle schaatsende Elfstedenwinnaars achter me aan, die stuk voor stuk veel beter kunnen schaatsen dan deze diesel. Maar ja, kennelijk hadden zij een vooruitziende blik, want met het winnen van de 1000 rondjes van Leiden behoor ik inmiddels ook tot het niet al te uitgebreide lijstje van winnaars van een tocht over 200 kilometer schaatsen.
Adel verplicht....
Laura is de laatste tijd behoorlijk in het nieuws. Een jaar of 4 geleden was zeilmeisje Laura Dekker erin geslaagd om als jongste ooit als 16-jarige solo de wereld rondgezeild te hebben.
Een week of 2 geleden was een andere Laura ongewild middelpunt van belangstelling. Ze was in Qatar in de gevangenis gegooid omdat ze in deze Golfstaat aangifte had gedaan van verkrachting. Ze werd ervan verdacht dat ze buitenechtelijke seks had gehad. Dat is strafbaar in het streng Islamitische Qatar.
Gelukkig is Laura inmiddels terug in Nederland. Maar we weten inmiddels wel, hoe gezellig het Wereldkampioenschap voetbal in 2022 in Qatar gaat worden. Je kunt er 40 zweepslagen krijgen voor alcoholconsumptie....
Zelf wil ik ook een duit in het zakje doen rond Laura. Ik wil u namelijk met graagte wijzen op het muziekproject "Laura" van Stichting Muziekprojecten Pablo Neruda. Cees Thissen, mijn voormalige muziekdocent op Pedagogische Academie "De la Salle", heeft de Sonnetten voor Laura van Francesco Petrarca op muziek gezet.
Een gemengd koor van 45 personen bezingt in 13 sonnetten de tragische liefdesrelatie tussen de dichter Petrarca en zijn geliefde Laura.
Twee dansers verbeelden daarbij de hoofdpersonen en een verteller geeft de verhalende context weer.
De uitvoeringen zijn op de volgende data en plaatsen:
Vrijdagavond 28 oktober in de Oude Kerk in Heemstede, aanvang 20.15 uur
Zondagmiddag 30 oktober in de Nieuwe Kerk in Haarlem, aanvang 15.00 uur
Zondagmiddag 06 november in de Nieuwe Kerk in Haarlem, aanvang 15.00 uur
Zondagmiddag 13 november in de Dominicuskerk in Amsterdam, aanvang 15.00 uur
Via koorlid Bas Warnink heb ik al kaartjes besteld. Ik kan u aanraden om ook kaartjes te bemachtigen. Ik heb de afgelopen 22 jaar alle muziekprojecten van Pablo Neruda gezien en vooral gehoord en ik heb er nooit spijt van gehad. Bestel dus ook kaartjes voor het te laat is.
Het was al aangekondigd: het zou vandaag een kletsnatte dag worden. Om 7 uur vanavond was er al 25 millimeter naar beneden gekomen.
Zowel op weg naar mijn werk als op weg naar huis regende ik flink nat. Ik had er dan ook weinig fiducie in, dat de droogtraining inderdaad droog zou verlopen.
Maar zie: om 7 uur was het droog, toen ik met Jos Drabbels naar "De Bult" fietste, waar Elwin den Dulk de training verzorgde. Bij het inlopen voelde ik mijn achillespees, maar gaandeweg ging het steeds beter. Na een paar Steigerungen met wat technische aanwijzingen voor de slotmeters kregen we een nieuwe oefening. Het was een variant op de ganzenpas, en verderop in de droge droogtraining kwamen daar weer 2 varianten op. In het dertigste jaar bij de IJVL ineens weer een drietal nieuwe oefeningen!
De sprongoefeningen liet ik achterwege, maar voor de rest deed ik volop mee. Ook bij de schaatsstappen kregen we een nieuwe variant, waarbij je dieper bleef zitten en je beter boven je standbeen kwam.
Met een viertal klimmen op het wielerparcours van "De Bult", netjes verdeeld over 2 keer de korte klim en 2 keer de lange klim, sloten we deze leuke droogtraining af.
Een aantal decennia geleden had je bij verkiezingen een opkomstplicht. Deze is destijds afgeschaft.
Desondanks hebben in mijn ogen allen, die met enige regelmaat in de Leidse IJshal schaatsen, een morele opkomstplicht om donderdagavond naar het Stadhuis van Leiden te komen.
De discussie in de gemeenteraad van Leiden over IJshal "De Vliet" vindt plaats op donderdagavond 23 juni om 20.00 uur.
De agenda van de Commissievergadering en alle informatie is te vinden door HIER TE KLIKKEN!
We mopperen graag op politici, maar als ze het goed doen, dan moet je dat ook laten weten. De kans op een nieuwe kunstijsbaan in Leiden is nog nooit zo groot geweest als nu. Geef de voorstanders van een nieuwe IJshal aan de Voorschoterweg een flinke steun in de rug door een massale opkomst, liefst in sportkleding.
Ik hoop jullie dankzij de morele opkomstplicht donderdagavond allemaal te zien.
De tijd, dat de kinderen een versje op kwamen zeggen op vaderdag, ligt al een aantal jaren achter ons. Het ontwaken was wat dat aangaat rustig.
De dag was verder ook rustig. De meeste inspanning werd verricht op de volkstuin, waar ik aardbeien plukte, terwijl Ada met haar groene vingers bezig was in de rest van de tuin.
Mijn schoonouders kwamen langs om in het zonnetje thee te drinken. Met een klein voedselpakket gingen ze een uur later naar huis. Ik gaf de planten in de kas water, voordat ik weer op huis aan fietste.
Kortom, het was een rustige vaderdag. Hoe anders was het 10 jaar geleden, toen ik de zwaarste marathon uit mijn leven gelopen had. Lopen in temperaturen van 30 graden in het zonnetje is toch wel slopend.
Na deze editie besloot de organisatie van de marathon van Leiden besloten om voortaan in plaats van de tweede zondag in juni naar de derde zondag te gaan lopen. Officieel was het vanwege de kans op warm weer in juni. Een drogreden. In mei kan het ook heel warm worden!
De echte reden is, dat in juni om de 2 jaar een Europees of een wereldkampioenschap voetbal georganiseerd wordt. En dan bestaat de kans, dat op de zondag, waarop de marathon gepland staat, het Nederlands elftal moet voetballen, zoals in 2006.
Dan heb je als organisatie een probleem. Want behalve veel minder lopers heb je dan ook veel minder vrijwilligers. En zonder voldoende vrijwilligers krijg je geen vergunning om de marathon te organiseren. In zulke gevallen kun je, net als bij het lopen van de marathon zelf, maar beter op zeker spelen.
Er zijn van die dagen, dat je je helemaal uit kunt leven in je liefhebberijen. Gisteren was zo'n dag.
Na het ontbijt ging ik met mijn vrouw naar de stad. Terwijl ik in "De Drankenhandel" uit de 1250 verschillende biertjes een kleine keuze maakte, deed Ada boodschappen in "De Helianth". Samen fietsten we door naar "Bever" voor wat inkopen met het oog op de naderende fietsvakantie. Vlak voor we hier waren, kwam ik Jan Versteegen tegen, die met zijn vrouw aan het wandelen was. Uiteraard praatte ik bij over IJshal "De Vliet", wintertriatlons, schaatsen en uiteraard ook muziek met de bassist van "The Shoes", die de meeste nummers van deze popgroep heeft geschreven.
Na een paar inkopen gedaan te hebben bij "Bever" fietsten we terug naar huis, waar ik mijn sportkleding aandeed en wat at, voordat ik naar station Voorschoten reed, waarvandaan ik met Hans Boers een rondje door "De Horsten" zou gaan lopen. Het rondje van 8 kilometer over het prachtige landgoed ging pijnvrij, al kreeg ik 's middags wel een terugslag en speelde de achillespees toch weer een beetje op. Een teken, dat ik voorlopig mezelf nog in acht moet nemen.
Na me gedoucht te hebben fietsten mijn vrouw en ik naar Hillegom, waar we bij Joep gingen eten. Daar hoorden we, dat België Ierland met 3-0 had verslagen. Maar ja, met zingen zijn de Ieren niet te verslaan. Wat een supporters!
Zo kan het dus ook!
Het is jammer, dat de Ieren niet schaatsen. In "Thialf" zouden ze niet misstaan.
Na het eten fietsten mijn vrouw en ik door naar Haarlem, waar we de verjaardag van Tim de Beer vierden. Het was reuze gezellig, terwijl op de geluidloze televisie Portugal-Oostenrijk vertoond werd. Het hoogtepunt van de dag was de gemiste strafschop van Cristiano Ronaldo.
Hoogmoed komt vroeger of later voor de val. Desondanks had Bas Warnink waarderende woorden voor deze fantastische maar nog arroganter voetballer: "Het is moeilijker om de paal te raken dan om hem niet te raken!"
Om half 12 fietsten Ada en ik naar het station van Haarlem, waar we de trein naar Leiden namen. Thuis gekomen stond er als dagtotaal 60 kilometer op de teller. Gevoegd bij de 8 kilometer hardlopen was het een heerlijke trainingsdag, die perfect werd door de ontmoeting met diverse vrienden.
Arthur van Winsen had geregeld, dat Marieke van Hoek vanavond weer een skeelertraining zou verzorgen op de skeelerbaan in Leiderdorp.
Het was een zeer leerzame les, ook al werd er weinig nadruk gelegd op de skeelertechniek als zodanig. Die lag op de behendigheid. Dit was met het oog op het skeeleren op de weg, waarbij je soms razendsnel moet reageren om valpartijen of botsingen te voorkomen.
Na het inrijden moesten we de schaatsstappen doen op skeelers. Het was de bedoeling, dat je het juiste drukpunt wist te vinden. Te veel naar voren, dan rolde je naar achteren, stond je te veel achterop, dan ging je naar voren.
Het ging bij mij behoorlijk goed. Door de lichte achillespeesblessure heb ik de laatste maand behoorlijk veel schaatsstappen gemaakt. Ieder nadeel heb zijn voordeel.
Na 3 rondjes met de techniek van de schaatsstappen volgde een andere variant op het thema "Behendigheid": springen. Eerst tweebenig op de plaats. Dat was nog te doen. Het werd al lastiger op het moment, dat je skeelert. Op schaatsen heb ik het regelmatig gedaan bij het lesgeven aan kinderen, dus het springen was mij niet geheel onbekend, maar op wieltjes is het toch moeilijker. Vooral toen we op 1 been moesten springen!
De slalom was het volgende onderdeel. Nu is Marieke niet zo groot, maar om de pilonnen zo dicht bij elkaar te leggen.....
Eerst mochten we het tweebenig proberen. Dat ging al net aan, hetgeen ik kon niet zeggen van de eenbenige slalom.
Maar er is altijd een overtreffende trap. Dat was een circuitje van pilonnen met slalommen en korte cirkels. En eerlijk is eerlijk: af en toe was het te hoog gegrepen voor me.
En Marieke zelf? Die danste er vrolijk doorheen!
Dat gold niet voor de volgende oefening: een rondje achteruit skeeleren.
Dat ging me heel aardig af. Ik had het op schaatsen heel vaak gedaan tijdens de schaatslessen aan kinderen. Je moet het dan immers voordoen!
In tweetallen reden we vervolgens 4 rondjes, waarbij de achterste persoon de slag van de voorste zo exact mogelijk moest kopiëren. Het lijkt zo eenvoudig....
Bij de voorlaatste oefening moesten we op een fluitsignaal zo snel mogelijk omdraaien en de andere kant op skeeleren. Bij het volgende fluitsignaal keerde je op je schreden terug.
Nooit geweten, dat ik zo'n draaitol was.
De slotoefening was het leukste. Met zijn zevenen reden we heel kort achter elkaar. De voorste skeeleraar gaf een zachte bal door naar achteren.
Alle andere skeeleraars moesten de bal op dezelfde wijze doorgeven, tot de bal bij de laatste aankwam, die naar voren skeelerde, waarna deze de doorgeefmethode mocht bedenken. Deze oefening ga ik komend seizoen met de kinderen doen in de Leidse IJshal!
Al met al was het een zeer gevarieerde training, waarbij je op een speelse manier meer behendigheid en daarmee ook meer stabiliteit kreeg.
