Werratal-Radweg

Na een droomrijke nacht werd ik om 6 uur wakker om naar het toilet te gaan. Ada werd om half 7 wakker. We gingen de spullen inpakken. Om 8 uur stonden we bij de ingang om de toegangssleutel in te leveren. De borg was gelijk aan het bedrag, dat we verschuldigd waren: € 20,-.
Over de brug verlieten we de camping "Busch Freizeit", die gelegen was op een eiland in de Fulda.

We reden door naar het plein bij de grote kerk, waar ik geld pinde en we ons ontbijt hadden met een grote koek, zodat we om half 9 bij de samenvloeiing van de Werra en de Fulda tot de Weser konden beginnen aan de Werratal-Radweg.

We verlieten Hannoversch Münden door een bos over een onverhard fietspad langs de Werra. Het landschap was anders mooi dan de Weser-Radweg. Het was ongerepter.

Lichtjes klommen we naar Witzenhausen, waar om 10 uur de fietsenmaker open ging. Deze had helaas niet de Shimano Octoplan 68/175. Bij de Tegut deden we boodschappen voor onderweg voor vandaag en morgen.

Bij een sportwinkel kocht ik een nieuwe heuptas: een Jack Wolfskin Hokus Pokus.

Naast mooie natuur kwamen we, meer dan langs de Weser, door leuke plaatsjes. De eerste was Werleshausen met zijn vele vakwerkhuizen.

In Wahlhausen namen we onze lunchpauze. Op een bank aan de Werra aten we onze rozijnenbollen en 3 boterhammen.

We raakten aan de praat met een bewoner van dit vroegere grensdorp van de DDR. Het IJzeren Gordijn was gebouwd op de plek, waar wij gegeten hadden: op een meter of 6 van zijn huis!

Na afscheid te hebben genomen van deze Ossie reden we door naar Allendorf, een verborgen parel!

Hier kocht ik de leporellokaart Werratal-Radweg. Zodoende konden we aan de hand van deze gedetailleerde landkaart besluiten om de variant via Bad Sooden te proberen.

Van het mooie Allendorf kwamen we zo in de net zo mooie zusterstad op de andere oever van de Werra. Dit Kurort is bekend om zijn Gradierwerk. Door zoute lucht in te ademen hoopte men hetzelfde effect te bewerkstelligen als bij een verblijf aan zee.

Via de meertjes fietsten we door naar Kleinvach op de andere oever van de Werra. Ada deed hier een tukje, terwijl ik verder las in "Uit de sleur", een detective van Ruth Rendell.

Om het nog spannender te maken vloog er een grote roofvogel op hooguit een meter of 10 boven ons langs.

Bij Schloss Fürstenstein fietsten we over een onverhard pad door naar Schloss Jestadt. Door dit eveneens leuke plaatsje trapten we door naar de meren bij Grebendorf: de Meinhardsee.
Zo reden we Eschwege binnen, waar we bij de fontein een ijsje namen. Daarna begonnen we aan de volgende etappe.
Door een vrij open gebied omringd door heuvels pedaleerden we met de wind tegen naar Wanfried met zijn historische haven. Een replica van een Middeleeuws schip lag bijna op het droge, ten teken dat het lang niet had geregend.

De Werratal-Radweg liep hier grotendeels parallel met de R5 van Hessen. Soms werkte het verwarrend.
Het weer was trouwens anders dan de afgelopen week. Het was vrijwel de hele dag bewolkt. Er stond meer wind en af en toe voelden we een spetter. Het was frisser weer. Ideaal fietsweer!

Via Altenburscha trapten we naar Heldra om bij het wachtershuisje op de grens van Oost- en West-Duitsland een banaan te eten.

Door het langgerekte Treffurt  met zijn kasseien kwamen we in Falken. Het was nog maar een paar kilometer naar Probsteizella, waar we aan de oever van de Werra een plekje vonden op camping "Probstei Zella".

Om beurten douchten we öns om bij Landgasthof "Probstei Zella" te gaan eten. De spetters gingen over in lichte regen. Mensen, die op het terras zaten, gingen naar binnen met hun eten.
Wij zaten onder een afdak te genieten van de forel met gepofte aardappels met een Apfelschorrle en een Köstritzer Schwarzbier. Na de heisse Himbeere gingen wij ook naar binnen. Buiten was het behoorlijk afgekoeld op de dag, waarop we wederom 91 kilometer hadden weggetrapt.