De hatelijke nul

Vanmorgen kwam onze jongste kleinzoon om 7 uur op ons bed afgelopen. Opa mocht bij het ontwaken voorlezen uit een paar prentenboeken, voordat de oudste kleinzoon zich ook meldde. We gingen naar beneden en dekten de tafel op de laatste dag van juli. Daarna konden we aan het ontbijt beginnen.
Met een bodem in onze maag vertrokken we op de fiets naar de kinderboerderij in de buurt van onze volkstuin. Daar brachten we anderhalf uur door. De kinderen hadden het naar hun zin, dus opa en oma ook.

Dat gold ook voor de roeiers van de dubbelvier, die het goud pakten met Leidenaar Finn Florijn in de gelederen. Dat wordt meerijden in de koets bij de optocht op 3 oktober. Nederland was eindelijk van de hatelijke nul af. Bij het verlaten van de kinderboerderij zag ik het resultaat op mijn mobieltje.
De vrouwen dubbelvier werd net geen Olympisch kampioen. In de laatste meter werden ze ingehaald door Groot-Brittannië.

We fietsten naar de volkstuin, waar we lunchten. In de schaduw van de vijgen- en de mispelboom was het op deze warme dag goed uit te houden.

Na de lunch fietste ik met de jongste achterop naar huis. Hij viel al snel in slaap. Normaal gesproken was dat geen probleem, want bij thuiskomst zou ik hem zo in bed hebben gelegd. Maar helaas had hij een poepluier, dus hij moest verschoond worden. Na het schoonmaken kwam de slaap bij hem niet meer terug.

Het te korte middagslaapje zou zich aan het eind van de middag wreken. Toen we de kleinkinderen na het avondeten naar huis brachten, viel hij tijdens het voorlezen van "Pluk van de Petteflet" van Annie M.G. Schmidt in de metro naar Rotterdam Blijdorp in slaap.

Dat was bijzonder onhandig, want hij zou in de Maasstad de paar kilometer naar huis op zijn loopfietsje afleggen. Nu moest ik hem in mijn armen nemen en hem sjouwen, terwijl Ada de zware tas en het kinderfietsje moest sjouwen. Gelukkig kwam zijn moeder ons tegemoet gelopen, zodat de sjouwklus aardig werd ingekort.
Na de kleinkinderen thuis afgeleverd te hebben reisden we terug naar de Stevenshof, waar de korte ritjes van vandaag het afgelegde aantal fietskilometers op 1078 brachten en die van 2024 op 5842.
Na de vaat gedaan te hebben bleek, hoe grondig de hatelijke nul vandaag was weggewerkt. Caspar Corbeau won verrassend een bronzen medaille op de 200 meter schoolslag.

Maar we moeten die nul niet altijd hatelijk noemen. Dat ligt aan de omstandigheden. In de wintermaanden vinden we die nul helemaal niet hatelijk.

Integendeel zelfs!

Medaillespiegel

Nederland ging naar Parijs met een heldere doelstelling: een plaats in de Top-10 van sportlanden. Deze wordt samengesteld aan de hand van de hoeveelheid medailles, die ieder land verzameld heeft in de zogenaamde medaillespiegel. Welnu, we liggen nog niet helemaal op schema. Sterker nog, we zitten al op de vierde dag en het wachten is nog steeds op de eerste medaille.
Nu hebben we natuurlijk nog wel de nodige ijzers in het vuur en hebben "we" de nodige pech gehad, maar dat hoort ook bij de sport: de geluksfactor. Of zoals de bediening in de kantine van IJshal De Vliet het uitdrukken met de kernachtige spreuk: "Ik heb liever geluk dan gelijk!"

Wij stonden vanmorgen om 7 uur op. Na ontbeten te hebben fietsten we naar De Vink, om op Laan van NOI over te stappen op de metro naar Blijdorp. Vandaar wandelden we naar het huis van onze oudste dochter, waar we onze kleinzoons ophaalden voor een nachtje logeren. Mede de jongens op hun kleine fietsjes maakten we de heenreis in omgekeerde volgorde.
Nadat de jongens eerst een tijdje gespeeld hadden, aten we onder de parasol op deze in het zuidoosten van het land tropische dag in onze achtertuin.

Na het voorlezen van een paar prentenboeken begon de jongste aan zijn middagslaapje. Ik zou een paar schroeven van de wc-bril verwijderen, daar de scharnieren vervangen moesten worden. Ze zaten echter muur- en muurvast en pas na een uur ploeteren en een paar krachttermen lukte het om de laatste 2 vastgeroeste schroeven los te wrikken.

De jongste had hier niets van meegekregen en om half 5 fietsten we naar de waterspeeltuin in de Stevenshof, waar de kinderen met schepnetjes en waterpistolen veilige waterpret beleefden. Na een uur reden we naar ijssalon "Luciano" in de Stevenshof, waarna de kinderen gingen spelen, ik wat opruimwerk deed en Ada een bakplaat met pizza klaarmaakte. Deze smaakte prima.
Kortom: wij hadden een leuke dag gehad. Bij de Nederlanders in Parijs lag het toch een tikkeltje anders. Natuurlijk, het is slechts een tussenstand, maar momenteel staan er 35 landen in de medaillespiegel, waaronder Guatemala, Georgië, Fiji, Tadzjikistan en Kosovo.
Met de doelstelling van een plaats in de Top-10 staan we niet eens in de medaillespiegel. Er is dus sprake van een lege spiegel.

Wellicht kan Zen ons redden.

Dan kunnen we eindelijk een kijkje nemen in Spiegelland.
Pardon, Medaillespiegelland.....

Zomeravondtraining

Vanmorgen deed ik na het ontbijt de vaat van gisteren, daar we 's avonds naar Zomergasten hadden gekeken. Daarna fietste ik naar Odin in Voorschoten, waar ik vooral veel fruit kocht met het oog op de logeerpartij van onze kleinzoons morgen en overmorgen.

Thuisgekomen lunchte ik op deze warme zomerdag. 

Om half 4 had ik met Ada afgesproken om op de volkstuin thee te komen drinken. Tussen de bedrijven door keek ik af en toe naar de Olympische Spelen in Parijs.

Bijzonder spectaculair was de inhaalactie in de laatste kilometer bij het mountainbiken, die de Brit Tom Pidcock prolongatie van zijn Olympische titel opleverde.
We aten 's avonds uiteraard in de tuin. De rijstschotel met cashewnoten smaakte prima, net als de yoghurt met muesli, bramen en aardbeien. In sportkleding fietste ik naar Jos Drabbels, met wie ik naar de skeelerbaan van Leiderdorp fietste, waar we de wekelijkse droogtraining van de IJVL en de VIJL hadden.
Het koelde langzaam af, dus het was een warme zomeravondtraining. Peter Daleman had de training aan de omstandigheden aangepast. Het waren wat meer statische oefeningen, waardoor het wat minder zwaar was, maar het park op een klein heuveltje bood de gelegenheid deze oefeningen toch weer pittig te maken voor het elftal deelnemers.
Na de ingekorte zomeravondtraining van een uur dronken we koffie of een biertje op het terras bij de skeelerbaan, waarna we huiswaarts fietsten. Thuisgekomen zag ik, dat Tallon Griekspoor uit Nieuw-Vennep bij het tennis was uitgeschakeld door het Spaanse toptalent Carlos Alcaraz.

Ben je er even niet bij....

Familiebezoekjes

Het beloofde gisteren mooi fietsweer te worden. Hetgeen ook volledig klopte.

Na een gebruikelijke zondagmorgen vertrok Ada om 10 uur naar de volkstuin voor "een lange dag". Ik reed een half uur later naar Nieuw-Vennep toe langs de A44. Bij de Zuiderdreef fietste ik mijn geboortedorp binnen.

Als eerste bezocht ik mijn zus Annie. Na een half uur ging ik even naar het kerkhof, waar mijn vader en moeder begraven liggen. Het blijft altijd bijzonder om een grafsteen te zien met je eigen naam erop gebeiteld. Het relativeert de aardse zaken, waar je je druk om maakt.

Daarna fietste ik naar mijn jongste broer Paul en zijn vrouw Trudy, waar ik een paar boterhammen at met een glas melk erbij, waarna we op deze warme zomerdag een paar biertjes dronken, terwijl we even bij konden praten.
Daarna wandelde ik een meter of 20 om bij mijn schoonzus Joke eveneens in de buitenlucht het over het wel en wee te hebben na het overlijden van mijn broer Leo.
Om 5 uur fietste ik na deze familiebezoekjes met zijwind naar de Sleutelstad toe.

Daar ik mijn vrouw goed genoeg ken om te weten, dat een lange dag ook echt een lange dag is, fietste ik vanaf het Haagsche Schouw meteen maar door naar de volkstuin, waar ze inderdaad nog aan het werk was. Samen fietsten we naar huis, waar we bij het eten van gevulde paprika samen naar Zomergasten keken met schrijfster Sana Valiulina.

Een aanrader! 
Net als haar boeken.





En ja, zo'n boekomslag is toch schitterend.

Wat mij betreft is de integratie volkomen geslaagd!

Rondje Rijksdorp

Gisterenmorgen gingen mijn vrouw en ik boodschappen doen bij de Oogstwinkel en "De Helianth". Ada bracht de boodschappen naar haar moeder, ik reed met onze boodschappen naar huis, waar ik alles wegruimde. Daarna maakte ik Ada's lunchpakket klaar en at zelf wat brood, daar ik wilde gaan hardlopen met Hans Boers. 

Op het laatste moment ging dat niet door, daar Hans op zijn werk nog wat af moest maken. Het lopen in "De Horsten" zou een andere keer wel komen. Ik fietste naar de volkstuin, waar ik de fiets stalde bij onze tuin en liep naar Rijksdorp. Daar ligt een vrij steile klim in deze villawijk tegen het Hollands duin aan.

Via Rijksdorp liep ik naar de veel bekendere klim bij "De Klip", die ik afdaalde om door het bos langs "Duinrell" naar het centrum van Wassenaar te lopen. Vandaar liep ik naar de volkstuin terug. Ada was er inmiddels ook, zodat ik haar haar lunchpakket kon overhandigen.
Ik fietste terug naar huis om me te gaan douchen en met schone kleren terug naar de tuin te rijden. Samen reden we naar Den Haag toe, waar we een groene golf hadden, zodat ik zonder ook maar één keer af te hoeven stappen op de plek van bestemming in de buurt van de Laan van Meerdervoort uitkwam.

Daar het heerlijk zomerweer was, wandelden we naar het terras van "Seb", waar we met een van onze dochters en haar vriend wat dronken en een klein vorkje prikten. De Ginette Blond smaakte prima.

Om een uur of 8 fietsten Ada en ik terug naar huis. Met 10 kilometer hardlopen en 53 kilometer fietsen was het een sportieve zomerdag geweest. 
Dat zouden meer mensen moeten doen....

Maritiem museum

Gisteren reisden we met trein en metro naar Rotterdam Centraal, daar het treinverkeer tussen Schiedam en Rotterdam lag eruit. Met OV-fietsen reden we naar de plek van bestemming. Daar dronken we koffie en thee, voordat we met de kinderen op de fiets naar de Leuvehaven vertrokken voor een bezoek aan het Maritiem museum in de Maasstad.

Na de regenval in de nacht en de vroege ochtend was het nu droog, zodat we begonnen bij het buitengedeelte met een speurtocht voor de kinderen. Daarbij moesten ze speuren naar beelden van dieren en de betreffende sticker in het juiste vakje in het boekje plakken.
Na deze ronde langs de boten, want op dit vroege uur mocht je er nog niet op, gingen we in de kantine van het hoofdgebouw wat drinken: cappuccino, warme chocolademelk en melk. Met wat lekkers erbij uiteraard.
Daarna bezochten we de bovenste twee verdiepingen van het Maritiem museum. van hieruit kon je het beroemde standbeeld "De verwoeste stad" van Ossip Zadkine goed zien.
Helaas was de buitenspeeltuin boven gesloten, maar kinderen kunnen zich overal vermaken en er waren genoeg knoppen om op te drukken en te kijken naar de vele schaalmodellen van boten en havens. De jongste slaagde erin om in een onbewaakt ogenblik tussen de glazen kasten met de schaalmodellen te kruipen. Opa wist hem terug te lokken.
Rond het middaguur fietsten we terug naar huis, waar we met de kinderen lunchten. Opa bracht de jongste naar bed en ging "eventjes" op de bank liggen. Een uur later werd hij wakker met een tweetal wijsheden van Joop Zoetemelk in zijn hoofd. De eerste was "De Tour wordt in bed gewonnen!"
De tweede was "Parijs is nog ver!"

Dat gold met name voor hen, die met de trein naar Parijs wilden. Er was op een drietal afgelegen plaatsen sabotage gepleegd op de TGV-lijnen. De lijn naar Bordeaux kennen we maar al te goed.
Zal ik er ver naast zitten als ik dit 50 jaar oude lied bij me opkomt?
Na de middagdutjes speelde ik buiten met de kinderen met een voetbal en hielp ik de jongste met het schommelen.

Na het avondeten vertrokken we met de OV-fiets naar Rotterdam om met metro en trein naar de Sleutelstad te reizen. Thuis gekomen keek ik naar de opening van de Olympische Spelen in Parijs. Het eerste beeld dat ik zag was de Nederlandse boot op de Seine. 

De opening overtrof alle verwachtingen.



Bij deze spectaculaire opening was Parijs veranderd in een Maritiem museum....

Mondhygiëniste

Vanmorgen werden we om 7 uur wakker. Dat was ook de bedoeling, want Ada wilde gaan zwemmen in het Valkenburgse meer. We stapten uit bed en mijn vrouw ging op de fiets naar het strandje, terwijl ik  hardlopend de weg naar die plek aflegde. Onderweg kregen we te maken met wat licht gespetter.
Mijn vrouw kon het niet deren, want bij het zwemmen werd je automatisch nat. Ik werd het ook, maar dat was meer van het hardlopen en de droogtraining, die ik aan de oever van het Valkenburgse meer uitvoerde.

Onderweg naar het recreatiemeer werd ik ingehaald door Rob Pijpers. Ik hoorde "Hoi Bert!" achter me en zag hem met gezwinde spoed verder fietsen. Ik mag dan wel een snelle AOW-er zijn, maar zo snel ben ik nou ook weer niet.

Na het zwemmen kleedde Ada zich aan en fietste naar huis. Ik deed het hardlopend, waarna ik me na het uitzweette douchte en me woog: 67,2 kilo. Vervolgens ontbeten we samen.
Na samen koffie en thee gedronken te hebben, fietste mijn vrouw naar de volkstuin, waarna ik me klaarmaakte om naar de mondhygiëniste te gaan. Onderweg er naar toe postte ik een artikel uit Trouw over voeding voor ouderen bij een trainingsmaat, die hier beroepshalve in geïnteresseerd is.
Ik werd door de mondhygiëniste begroet met de vraag, hoe het met me ging. Geheel naar waarheid kon ik zeggen, dat het goed ging, maar om te zeggen, dat het verwijderen van de tandsteen een groot genoegen was, is een tikkeltje overdreven.

Na een half uur bikkelen en polijsten stapte ik met een schoon gebit van de stoel af. Ik stapte op de fiets en reed naar de bierwinkel aan de Zeemanlaan toe, waar ik wat voor mij onbekende speciaalbiertjes kocht. Met een mooie omweg via de Oostvlietweg fietste ik naar huis toe, waar ik lunchte, want van 26 kilometer fietsen was ik toe aan een normale broodmaaltijd.

Voorzichtig lopen

Vanmorgen fietste ik na het ontbijt naar het huis van Aad Kleijweg. We zouden weer de inmiddels traditionele 3 kilometers gaan lopen. Het was lekker weer om te gaan sporten. Droog, zonnig en een prima temperatuur. We liepen naar de Kanaalweg, waar de spoorbrug net open ging voor onze neus. De rek- en strekoefeningen deden we langs het fietspad tijdens het wachten.
Oud-IJVL-voorzitter Frank Steenkamp kwam even later ook aangelopen. Hij was eveneens op weg naar Park "Cronesteyn" voor een droogtraining voor zichzelf. Terwijl de brug nog open was, praatten we even bij.

Na in "Cronesteyn" nog wat rekoefeningen gedaan te hebben, begonnen we aan de eerste kilometer. De bedoeling was om net zo snel te lopen als vorige week, maar het ging zo lekker, dat we flink sneller gingen: 4.36.
De tweede kilometer deden we wat rustiger aan en kwamen we uit op dezelfde tijd als een week eerder: 4.53. Na een stuk dribbelen begonnen we aan de derde kilometer. Het ging goed maar bij een steil klimmetje bij een brug en een nog steilere afdaling kreeg Aad last van een beenspier. We stopten met rennen en wandelden de rest van de kilometer.
Iedere sporter kent dit wel, een spier die niet helemaal jofel is. Als je gaat forceren, dan gaat het fout en loop je letterlijk een blessure op. Luister je goed naar je lichaam en ga je voorzichtig lopen, dan is er niets aan de hand.

Wij kozen voor het laatste en wisselden wandelen en dribbelen af, zodat we aan de veilige kant bleven. We dronken muntthee in de tuin, terwijl we naar de vogels om ons heen keken. Volgende week hebben we weer een afspraak staan om samen te gaan lopen.
Ik fietste na afscheid genomen te hebben, haalde ik fruit bij "De Helianth" en brood op de Boerenmarkt. Ik fietste door naar de volkstuin, waar ik Ada wat verse waar bracht. Ik ging naar huis waar ik me douchte en daarna lunchte. Daarna fietste ik nogmaals naar de tuin, waar ik met Ada thee dronk.
Ja, er werd heel wat thee gezet vandaag....

Op de tuin gaf ik op een paar plekken nog wat water uit de regenton. Met een volle gieter is voorzichtig lopen een vanzelfsprekendheid.

Een prijzige verjaardag

Rond een uur of 7 werden we wakker. Mijn vrouw feliciteerde me.
We waren weer even oud: 69. Dat het maar een levensjaar mag worden, waarop we veel kunnen lachen.
We ontbeten samen, waarna ik de vaat van gisterenavond alsnog deed, terwijl Ada nog even wat kleine boodschappen deed. Rond een uur of 10 kwam er bezoek. Onze kleinzoons kwamen samen met hun moeder langs om me te feliciteren. 

Ik kreeg het boek "Veertien dagen" van Margaret Atwood en diverse andere schrijvers. Ik ben zeer benieuwd. De kinderen hadden het zoekboek "Vakantie!" van Doro Göbel en Peter Knorr gekregen, wat opa met hen ging bekijken.

We hadden de keuze uit door Ada gebakken appeltaart of perentaart. Ik geef het grif toe: ik voelde me senang met de gebakken peren.
De kinderen bouwden een huis met een tuin met boom, waarna ze via een ingenieuze wagen huis en tuin verhuisden.

We lunchten met zijn vijven, waarna onze gasten vertrokken. Ik deed dat ook, want opa was gebeld, dat zijn prijs was aangekomen bij het informatiecentrum van de Rijnlandroute bij de Vlietlanden. Tot 2 uur was er iemand aanwezig.

Ondanks de voorspellingen van regen in de middag bleef het vandaag gewoon droog.
De temperatuur was prima, dus het was een plezierritje naar de Vlietlanden, waar ik mijn eerste hardloopbeker in ontvangst kon nemen.

Ik geef toe, het betrof de categorie 65-plus en al ben ik nu weer een jaartje ouder, ik kan nog makkelijk president van de USA worden!

Thuisgekomen had ik nog ruim een half uur en ik had zin om nog een blokje te gaan lopen op mijn verjaardag. Ik liep ruim 4 kilometer via de rand van de Stevenshof, waarbij ik op de terugweg de IJsbaan meepikte.

Ik douchte me en fietste met mijn vrouw via "Odin" naar mijn schoonmoeder, waar we thee met taart nuttigden. Daarbij koos ik nu voor de appeltaart.

We deden nog een klein klusje in de tuin, waarna we via het kerkhof naar de volkstuin fietsten, waar we ook nog wat kleine klusjes deden. Een blik op de neerslagkaart bij thuiskomst deed ons beseffen, dat we op deze verjaardag enorm gemazzeld hadden met het weer.
We aten aardappels met bloemkool en kaassaus en yoghurt met muesli met vers geplukte zwarte bessen en bramen. Gratis vielen we in de prijzen. 

Als klap op de vuurpijl kreeg ik een appje, dat ik bij de Tourquiz van Jaap en Juul de aanmoedigingsprijs had binnengesleept. Het was kortom een prijzige verjaardag.