Halve marathon van Katwijk

Hoewel ik al 23 jaar bij de bibliotheek van Katwijk werk, had ik nog maar 1 keer de halve marathon aldaar gelopen. Daar moest wat aan gebeuren. Ik ging mijn aantal deelnames in een klap verdubbelen. Met mijn Elfstedenmaatje Jaap de Gorter fietste ik om 10 voor 10 naar Katwijk toe, waar we in de Boorsmazaal in konden schrijven.
De dag ervoor had ik voor het eerst dit seizoen geschaatst. Na de trainersvergadering in de Leidse ijshal mochten de trainers van half 9 tot half 10 het ijs op. Het is altijd weer even wennen. Normaal gesproken zou ik meteen een uur doorkachelen, maar met de zwaarste halve marathon van Nederland op het programma schaatste ik toch wel met de handrem er op. Vooral omdat ik mijn scheenbeenspieren toch wel voelde. Na afloop in de kantine nog een paar Palm op. Het was er gezellig en koolhydraten stapelen kan vlak voor een duursportevenement geen kwaad.
Om kwart voor 11 waren we in de Princestraat, waar we in het najaarszonnetje wachtten op het startschot, dat om 11 uur zou klinken.
Jaap zou de 10 kilometer lopen. Tot voorbij het 5 kilometerpunt zouden we samen lopen. De race was, in tegenstelling tot het parcours, lekker vlak, 5 minuten per kilometer. Bij de splitsing van de 10 en de 21,1 afscheid genomen van Jaap. De inhaalrace kon beginnen. De afgelopen 10 jaar heb ik veel in de duinen getraind, en dat wierp nu zijn vruchten af. Telkens als ik een groepje ingehaald had, zocht ik een volgend doelwit om naar toe te lopen. Zowel bij het klimmen haalde ik in, maar vooral ook met het dalen. Hans Boers had me een goede techniek geleerd. Bij het dalen moet je je armen slap langs je bovenlichaam laten hangen en met grote passen afdalen. Je profiteert dan optimaal van de zwaartekracht!
Op een gegeven moment zag ik iemand in een Feyenoord-shirt lopen. Als Ajax-fan was dit natuurlijk mijn favoriete prooi. Bij de halve marathon van Rotterdam had ik me dit ook wel voor kunnen nemen, maar er liepen zoveel mensen in het rood-wit geblokte shirt, dat daar geen beginnen aan was.
Bij het 13-kilometerpunt had ik dit stukje wedstrijd in de wedstrijd gehad en liep ik naar de drinkpost op het parkeerterrein van Wassenaarse slag.
Bij het opgaan van het strand hadden we 15 kilometer achter de kiezen. We hadden niet alleen geluk, dat het prachtig herfstweer was met een temperatuur van ongeveer 20 graden, weinig wind en een heerlijk zonnetje, we hadden ook nog eens laag water. Dit betekende, dat we vlak langs de vloedlijn konden lopen. Dit is bepaald geen nadeel. Ik heb vaak genoeg op het mulle zand getraind om te weten, hoeveel zwaarder dit is. Maar een belangrijke les in de mentale training: profiteer ervan al de omstandigheden goed zijn. Dat deed ik dan maar.
In een ontspannen kadans liep ik langs de vloedlijn. Maar zoals Johan Cruijff placht te zeggen: "Elk voordeel heb zijn nadeel." Er waren een viertal geulen, die te breed waren om overheen te springen. Dan maar gewoon er doorheen lopen. Vlak achter me hoorde ik iemand hartgrondig vloeken, en dat op Katwijks grondgebied! Ik had deze krachttermen niet nodig. Bij de wandelvakantie in Dartmoor had ik iedere dag natte poten gehaald, dus dit kon er ook nog wel bij.
In Katwijk aangekomen had ik op het stand nog nauwelijks mensen ingehaald, maar kennelijk zaten diverse mensen er doorheen. Zonder echt te versnellen kon ik nog een man of 15 inhalen in de laatste 2 kilometer. In de Princestraat aangekomen zag ik, dat ik mijn doelstelling "onder de 1.50" gehaald had.

Met 1.49.46 was het een vergelijkbare tijd als die in Rotterdam, maar met aftrek van voorarrest kwam ik uit op 1.49.00, bijna een halve minuut sneller dan de loop over de Maasboulevard en deze halve marathon is toch echt veel zwaarder en het terrein veel minder snel!
Met Jaap, die een teleurstellende tijd van ongeveer 54.13 had, fietste ik weer naar Leiden terug met de afspraak om volgende week gezamenlijk met Hans Boers te gaan trainen. De vorm is goed, nu is het een kwestie van het vasthouden hiervan. En Jaap kan zich mogelijk ook weer in vorm gaan lopen.
Ada was blij, dat ik bij de eindstreep geen medaille gekregen had, maar een tas van bakkerij van Maanen, samen met opticien Saton de hoofdsponsor van deze halve marathon, met daarin een gevulde speculaas en een roggeknar. Er lopen immers veel krasse knarren mee, waarbij ondergetekende. Krijgen we volgend jaar een bril als we gefinished zijn?