Klapveer

Zaterdagmiddag had ik mijn schaatsen geslepen. Bij een van de klapschaatsen merkte ik, dat er wat speling in zat. Met een imbussleuteltje de speling eruit gehaald, maar op dinsdagavond merkte ik bij het vrij schaatsen meteen, dat het niet lekker ging. Het klapmechanisme van mijn linkerschaats werkte niet. Het effect was, dat je reed alsof je met een vaste schaats en een klapschaats reed.
Daar het zeer druk was op de ijsbaan besloot ik, met het oog op het nakende natuurijs, om te kiezen voor "veiligheid eerst". Technisch liep het van geen kant. Je bent dermate geprogrammeerd om je slagen af te kunnen maken, dat je onzeker gaat rijden als dat niet meer kan. En als je met het ene been niet kan, lukt het om een of andere manier ook niet met het andere, terwijl er geen enkele reden was om geen lange slagen te maken met het rechterbeen.
Gelukkig kwam ik niet helemaal voor niets. Jaap de Gorter en Hans Boers waren er ook. Hans had zijn zoon Jordi meegenomen. Deze sportieveling uit de Dominicaanse Republiek reed op ijshockeyschaatsen en hij deed enorm zijn best om deze puur Hollandse sport onder de knie te krijgen. Met mijn jarenlange ervaring als trainer durf ik te zeggen: hij komt het wel!
Na ruim anderhalf uur stuntelen bracht ik mijn klapschaatsen naar het winkeltje van de Grimsport in de ijshal om de oude klapveren en kogellagers te vervangen. Ze zouden meteen ook naar de ronding van de ijzers kijken. Zaterdag kan ik de klapschaatsen weer ophalen.
De volgende ochtend was ik weer paraat bij het lesgeven aan kinderen. Het was een enorm succes. Waren er maandag 118 kinderen, op dinsdag waren het er 154 en vandaag 195!