Stroop

Ruim een week na de prachtige natuurijsperiode ging ik op dinsdagavond weer mijn rondjes draaien in de Leidse IJshal. De klapschaatsen waren nu wel goed scherp, maar toch liep het het eerste uur voor geen meter. Ik kon de slag gewoon niet te pakken krijgen.
Het groepje pubers, dat in de hoek bij de brug telkens overstak en waardoor een vaste dinsdagavondklant tegen de boarding viel, droeg niet bij tot het goede gevoel. Ze bleven hier nog ruim een half uur mee doorgaan. Diverse schaatsers riepen hen tot de orde, maar het hielp niet veel. Tenslotte reed ik naar hen toe om uit te leggen, dat wat ze deden behoorlijk gevaarlijk was en dat er ook wel eens mensen een been gebroken hadden, doordat ze ongelukkig tegen de boarding geknald waren.
"Bovendien" ging ik verder, "over een kwartier gaan de meesten koffie drinken en dan heb je de ruimte." Of dit de juiste toon was, weet ik niet, maar daarna stopte het roekeloos en uitdagend oversteken. Of dat constante oversteken mij mentaal blokkeerde, is niet te achterhalen, maar toen dit gestopt was kwam ik langzamerhand wel in mijn slag en het tweede uur ging het lekker. De verbeterde slag kwam op het rechte eind weer helemaal terug. Donderdag ga ik proberen om dit ook in de bochten te doen.
Rond half 10 kwamen de pubers weer op de buitenring rijden. Ik gaf hen wat aanwijzingen, hoe ze beter en effectiever konden schaatsen en het lukte hen aardig om dit op te pikken. Met een beetje vriendelijkheid bereik je vaak meer, dan met de Hollandse direktheid. Of, zoals mijn vader plachtte te zeggen: "Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn."