Soms is de wereld klein

Donderdagochtend zat ik na het schaatsen aan een tafel met iemand, waarvan ik voordien alleen de voornaam wist: Bert. Tijdens het gesprek kwam bij mij de gedachte op, dat het wel eens de man van een oud-collega van de bibliotheek in Leiden kon zijn. "Werkt jouw vrouw nog bij de Leidse bibliotheek?" vroeg ik en inderdaad, hij was de echtgenoot van Els Raaphorst.
Vandaag reed ik op de fiets naar café Maaldrift aan de A44 in Wassenaar. Via de email hadden we een datum weten te prikken, waarop zowel Bas, Tim en Joep konden biljarten. We gaan al jaren naar dat kleine café. Op vrijdagavond is het er altijd heel rustig, zodat we een paar keer per jaar een paar uur konden biljarten. Op een dag hing er op de deur van het herentoilet een aanplakbiljet:"De cursus Rietdekken kan vanavond niet doorgaan. Riet is ziek." Sindsdien duikt deze cursus in ons emailverkeer op, als er weer een afspraak gemaakt moet worden om de keu ter hand te nemen.

Helaas was het café vanmiddag gesloten. Ik liep even om en zag daar Kitty. Zij had de vervelende mededeling, dat nu zij en haar man 65 waren geworden, ze het rustiger aan wilden doen en dat Maaldrift voortaan niet meer geopend was op vrijdag. We zullen dus een andere locatie moeten zoeken.
Nu moest ik noodgedwongen al eerder het boek "Wyerings Erfgoet" ter sprake brengen. In dit door Theo van der Poel geschreven boek wordt de stamboom vanaf ca. 1492 van de familie van Wieringen beschreven. Mijn oma aan moederszijde heette Anna Maria van Wieringen. Al bladerend had ik daar een foto van café Maaldrift in gezien. Kitty was dus familie van me! Al pratend bleken we ook nog een gezamenlijke oom en tante te hebben: tante Rie, die met Jan Volwater was getrouwd. Net als Arno Volwater, met wie ik al jaren in Leiden schaats, bleken wij deze oom en tante "te delen".
Soms is de wereld klein.....