Keuring

Door ik vrijdag 10 april iets in een la moest zoeken, stuitte ik op de kaart van de Militaire bloedtransfusiedienst, waarop stond, dat ik bloedgroep O+ heb. De datum was: 10 april 1974. Wat toevallig, dat ik dat papiertje exact 35 jaar na dato moest vinden. Die dag was trouwens de laatste keer, dat ik gekeurd ben. Voor die tijd, toen ik nog voetbalde, was in die jaren een tweejaarlijkse medische keuring verplicht. Daarna heb ik nooit meer een medische keuring ondergaan. Eigenlijk zou dat moeten, maar ik ga er maar van uit, dat zolang ik zonder problemen de marathon kan lopen of in één dag 200 km kan fietsen of schaatsen, dat ik gewoon gezond ben en een goed getraind lijf heb. De uitslag van de keuring in 1974 was, dat ik goedgekeurd was voor het leger. Hier was ik het helemaal niet mee eens. Ik heb op die dag aan de keuringsofficier al duidelijk gezegd, dat ik dienst zou gaan weigeren en dat het hen en mij een hoop rompslomp zou besparen, als ze me gewoon af zouden keuren.  

Dat ik dienst zou weigeren, stond voor mij als een paal boven water. De gedachte is voor het eerst bij me opgekomen, door het lezen van een boek: "Frank van Wezels roemruchte jaren" van A.M. de Jong. In dit tijdens de Eerste Wereldoorlog spelende humoristische boek worden 29-jarigen gemobiliseerd en belachelijke dingen als de groetplicht, speelden in die tijd nog steeds. Het enige voordeel, dat A.M. de Jong in "Frank van Wezels roemruchte jaren" ook noemt, en waardoor het ook een klein beetje een sportboek is, is dat je door de vele oefeningen een goede conditie krijgt. Maar daar heb je het leger helemaal niet voor nodig! Dit prachtige boek, dat ik iedereen aan kan bevelen, is niet meer in de handel, maar is nog wel via de bibliotheek te leen! Van huis uit had ik geen grote liefde voor het leger meegekregen. Mijn vader was doof geworden aan een oor doordat hij als dienstplichtige zonder oorbescherming bij een kanon moest staan, dat werd afgeschoten. Om uiteindelijk uit dienst te komen, had hij een papier moeten ondertekenen, dat het beschadigde gehoor niet door het leger gekomen was.... Door het lezen van "Frank van Wezels roemruchte jaren" van A.M. de Jong, de schrijver van "Merijntje Gijzen's jeugd en jonge jaren", "Bulletje en Boonestaak" en "De dolle vaandrig", viel alles op zijn plek. Langzaam maar zeker wist ik 100% zeker: ik word dienstweigeraar!   

Doordat ze me toch geschikt vonden voor het leger, zat er voor mij niets anders op dan de hele weigerprocedure te doorlopen en bijna 19 maanden vervangende dienstplicht te vervullen. Dat kon bij de Openbare Bibliotheek Leiden, waar ik de laatste stage van de bibliotheekacademie gelopen had. Wat dat aangaat is het toch nog goedgekomen. Ook zonder verdere keuring.