Voor mezelf was het een vraagteken, waar ik toe in staat zou zijn. Na de marathon in 4 uur en 6 seconden gelopen te hebben, wist ik, dat het duurvermogen prima in orde was. Ik heb daarna wel een paar keer voor mezelf 10 km getraind, maar met tijden net onder het uur zat de handrem er steeds goed op. Nu moest ik met de billen bloot.
Voor de start kwamen we Thomas Blondeau tegen, die met de trainingsgroep van het gewest Zuid-Holland van de KNSB de Letterenloop zou gaan lopen. Thomas kwam uit op 21.05 op de 5 km.
Voordat hij zelf in het startvak plaats zou nemen, trad Sido Martens, die lid was van de folkgroep "Fungus" in de tijd van "Kaapren varen", op met "De ballade van Foekje Dillema".
Nu we het toch over Foekje Dillema hebben: als bibliothecaris kan ik natuurlijk niet nalaten om u een leestip te geven. Max Dohle schreef "Het verwoeste leven van Foekje Dillema" waarvan ik hierbij een deel van de flaptekst geef: Foekje Dillema verbrak in juni 1950 in het Olympisch Stadion het Nederlandse record op de 200 meter, dat op naam stond van de olympisch kampioene Fanny Blankers-Koen. De schijnbaar onaantastbare Fanny, die vier gouden medailles had gewonnen tijdens de Olympische Spelen van Londen 1948, was geklopt door een natuurtalent uit Friesland dat ze al twee jaar probeerde te ontlopen.
Er waren twijfels over Foekje. Zoveel dat een geslachtstest werd georganiseerd onder het mom van een medische keuring. De Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie maakte daarna met veel machtsvertoon een eind aan de olympische dromen van Foekje Dillema. Deze maatregel kwam zo hard aan dat ze zich twee jaar lang opsloot in haar huis in Burum. De bond schrapte ook haar records uit de ranglijsten. Foekje kon er nooit meer over spreken. Max Dohle laat in zijn biografie de tragiek zien van de vrouw die een ander geslacht kreeg opgedrongen en zich daar niet tegen kon verweren.
Op de betonnen vloer van de Kennemer kunstijsbaan was van tragiek absoluut geen sprake. Het was ideaal loopweer: een graad of 17, bewolkt en een stevige wind, waar je doordat het parcours voor een groot gedeelte door de bossen ging, geen last van had.
Om 12 uur precies klonk het startschot. Voor ons schaatsers was het wel even wennen: we moesten de bocht naar rechts nemen. In de drukte duurde het bijna een minuut, voor we bij de startstreep waren. Het halve rondje op de betonnen vloer van de ijsbaan ging niet zo snel. Daarna kwam er wat meer ruimte om in je eigen tempo te komen. En dat tempo lag hoger, dan ik zelf had verwacht. Door het gebrek aan snelheidstraining in de afgelopen 6 weken was ik blij geweest met een tijd van 48 minuten, maar het liep anders.
Vanaf het moment, dat de straten wat breder werden, begon voor mij een inhaalrace. Vooral na het stoffige bospad, waar het zand als een mistbank boven het bospad hing, kon het echte werk beginnen: we waren in Bloemendaal aangekomen en de vele duintrainingen wierpen hun vruchten af. Zowel met klimmen als met dalen haalde ik aardig wat lopers in. We waren dan ook "In the Dutch mountains".
Het bochtige parcours door bossen, over lanen en bospaden was zeer afwisselend. Na langs het gemeentehuis van Bloemendaal gelopen te hebben begon het afdalen naar de gezellig drukke winkelstraat en vandaar liepen we naar het tunneltje onder het station door voor de laatste kilometer naar de ijsbaan.
Ik geef het direct toe: ik ben niet zo atletisch als cabaretier/schrijver Dolf Jansen, die met 34.09 derde werd, maar met mijn 175e plaats in 44.32 was ik dik tevreden. Slechts een keer was ik sneller! Jaap kwam in een lopersveld van 947 deelnemers binnen op de 252e plek en had met 46.24 ook een prima tijd. Volgend jaar verschijnen we vermoedelijk weer aan de start van de leuke Letterenloop.
Nu we het toch over Foekje Dillema hebben: als bibliothecaris kan ik natuurlijk niet nalaten om u een leestip te geven. Max Dohle schreef "Het verwoeste leven van Foekje Dillema" waarvan ik hierbij een deel van de flaptekst geef: Foekje Dillema verbrak in juni 1950 in het Olympisch Stadion het Nederlandse record op de 200 meter, dat op naam stond van de olympisch kampioene Fanny Blankers-Koen. De schijnbaar onaantastbare Fanny, die vier gouden medailles had gewonnen tijdens de Olympische Spelen van Londen 1948, was geklopt door een natuurtalent uit Friesland dat ze al twee jaar probeerde te ontlopen.
Er waren twijfels over Foekje. Zoveel dat een geslachtstest werd georganiseerd onder het mom van een medische keuring. De Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie maakte daarna met veel machtsvertoon een eind aan de olympische dromen van Foekje Dillema. Deze maatregel kwam zo hard aan dat ze zich twee jaar lang opsloot in haar huis in Burum. De bond schrapte ook haar records uit de ranglijsten. Foekje kon er nooit meer over spreken. Max Dohle laat in zijn biografie de tragiek zien van de vrouw die een ander geslacht kreeg opgedrongen en zich daar niet tegen kon verweren.
Op de betonnen vloer van de Kennemer kunstijsbaan was van tragiek absoluut geen sprake. Het was ideaal loopweer: een graad of 17, bewolkt en een stevige wind, waar je doordat het parcours voor een groot gedeelte door de bossen ging, geen last van had.Om 12 uur precies klonk het startschot. Voor ons schaatsers was het wel even wennen: we moesten de bocht naar rechts nemen. In de drukte duurde het bijna een minuut, voor we bij de startstreep waren. Het halve rondje op de betonnen vloer van de ijsbaan ging niet zo snel. Daarna kwam er wat meer ruimte om in je eigen tempo te komen. En dat tempo lag hoger, dan ik zelf had verwacht. Door het gebrek aan snelheidstraining in de afgelopen 6 weken was ik blij geweest met een tijd van 48 minuten, maar het liep anders.
Vanaf het moment, dat de straten wat breder werden, begon voor mij een inhaalrace. Vooral na het stoffige bospad, waar het zand als een mistbank boven het bospad hing, kon het echte werk beginnen: we waren in Bloemendaal aangekomen en de vele duintrainingen wierpen hun vruchten af. Zowel met klimmen als met dalen haalde ik aardig wat lopers in. We waren dan ook "In the Dutch mountains".
Het bochtige parcours door bossen, over lanen en bospaden was zeer afwisselend. Na langs het gemeentehuis van Bloemendaal gelopen te hebben begon het afdalen naar de gezellig drukke winkelstraat en vandaar liepen we naar het tunneltje onder het station door voor de laatste kilometer naar de ijsbaan.
Ik geef het direct toe: ik ben niet zo atletisch als cabaretier/schrijver Dolf Jansen, die met 34.09 derde werd, maar met mijn 175e plaats in 44.32 was ik dik tevreden. Slechts een keer was ik sneller! Jaap kwam in een lopersveld van 947 deelnemers binnen op de 252e plek en had met 46.24 ook een prima tijd. Volgend jaar verschijnen we vermoedelijk weer aan de start van de leuke Letterenloop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten