Veinte Poemas

Het zou een lange zit worden, met tussendoor wat wandelen. Om even voor half 3 stapte ik op mijn fiets om naar de Vestwal te fietsen. Het boek "Zichtlijnen en tijdslijnen op de Leidse Vestwal" zou worden gepresenteerd. Het boek is geschreven door Linda Lieverse en Alette Vonk. Dat ik een uitnodiging ontvangen heb, heb ik te danken aan de lobby van de IJVL voor het behoud van de IJshal aan de Vondellaan. Linda zat destijds voor het CDA in de gemeenteraad en aan Frank Steenkamp en mij was de taak toebedeeld, om de fracties in de raad te overtuigen van het nut van het subsidiëren van deze goedkoopste kunstijsbaan van Nederland. Met graagte nam ik de CDA-fractie voor mijn rekening. Linda is de dochter van mijn neef Nico Lieverse en maar een paar jaar jonger dan ik. In onze kinderjaren kwam ze wel eens logeren in Nieuw-Vennep bij mijn broer Leo en zijn vrouw Joke, die pal achter ons woonden. Dan speelden we samen. Dankzij de lobby werd de familiebanden weer aangehaald. Van Linda hoorde ik trouwens, dat haar man Aart van Bochove de eerste wethouder was, die de Leidse IJshal een subsidie verstrekt had, die later onder D66-wethouder Alexander Pechtold weer geschrapt was. De overhandiging door Linda Lieverse van het eerste exemplaar van "Zichtlijnen en tijdlijnen op de Leidse Vestwal" aan de kleindochter van degene, die het pand na het slopen van de stadswallen rond 1880 heeft laten bouwen, vond plaats in het Scheltema-complex. Rond de overhandiging waren een viertal sprekers uitgenodigd. Wim Eggenkamp vertelde, dat Leiden in de jaren '70 de meest verpauperde binnenstad van Nederland had. Als je dan nu kijkt, heeft Leiden een metamorfose ondergaan. Het opknappen van de binnenstad heb ik de afgelopen 30 jaar met eigen ogen kunnen aanschouwen. Begroten kunnen ze bij de gemeente Leiden niet, maar een stad opknappen wel! De andere sprekers, die werden aangekondigd door voormalig CDA-wethouder Aart van Bochove, waren PvdA-Kamerlid Patricia Linhard, de plaatselijk bekende dominee Ad Alblas en Dirk Houtgraaf, oud-directeur van Naturalis. Ze lieten vanuit diverse invalshoeken hun licht schijnen op het werk van Blaauwberg, die hun kantoor gevestigd hebben op Vestwal 2. Met Linda en een collega van haar wandelde ik rond 5 uur in het zonnige en warme Leiden naar de Vestwal voor de bezichtiging van het fraaie pand. Als bibliothecaris sprak mij de boekenkast van 17 meter lengte van de vloer tot het plafond uiteraard aan! Ik raakte in gesprek met mijn neef Nico. Hij vertelde, dat hij als kind aan het eind van de Tweede Wereldoorlog een paar weken bij ons gelogeerd had. Er waren toen diverse kinderen ziek. Daar mijn moeder weer in verwachting was, mocht hij met een drietal zieke kinderen in de kinderwagen naar dokter Van Haeringen, die aan de andere kant van Nieuw-Vennep woonde, wandelen. Om even voor 6 verliet ik de Vestwal, daar ik om 6 uur op het station had afgesproken met Ada. We zouden met de trein naar Amsterdam gaan om te luisteren naar "Veinte Poemas". Bas Warnink zingt in een projectkoor van de stichting Pablo Neruda onder leiding van Cees Thissen. De uitvoering zou om 8 uur beginnen in de Dominicus-kerk in Amsterdam. We kochten in de Broodzaak 2 broodjes en 2 minipizza's, die we in de trein opaten.  

In Amsterdam namen we op het terras bij een Spaans restaurant een kokosijs als toetje. Het ijs werd, heel toepasselijk, geserveerd in een halve kokosnoot! Na deze bij het zomerse weer passende versnapering verorberd te hebben, wandelden we samen ruim een half uur langs de Amsterdamse grachten. Bij de café's en terrassen was het heel druk. Veel mensen waren uit hun werk vandaan meteen naar de kroeg gegaan. Vorig jaar hadden we dit in Londen ook gezien. Om 8 uur waren we in de prachtige Dominicus-kerk. Wie boven de grote rivieren een voorbeeld zoekt van "het rijke Roomse leven" kan ik een bezoek aan de Dominicus-kerk van harte aanbevelen. Wij kwamen niet zozeer voor het bekijken van de van onder tot boven beschilderde kerk, maar om te luisteren naar 20 liefdesgedichten en 1 wanhoopslied van Pablo Neruda, die door dirigent Cees Thissen op muziek waren gezet. De gedichten werden aangekondigd en met elkaar verbonden in het Nederlands, waarna de 21 liederen in het Spaans gezongen werden door het koor en 2 prima solisten. Daar de Nederlandse vertaling in het tekstboekje erbij stond, konden we het prima volgen. We zullen Siebe, die trouwens woensdag in een criterium in Spanje de 3e plaats veroverde, overhoren, als hij weer in Holland is! Om half 11 was het concert afgelopen. Nog een tijdje staan kletsen met Cees Thissen, een studiegenoot van Wim de Ru, van wie Bas en ik muziekles hebben gehad op Pedagogische Academie "De la Salle". Cees was ook een van de stuwende krachten achter de Equipe liturgique, die ons in de week rond Pasen in Boissy-sous-Saint-Yon bracht, waar het één groot feest was. Met Bas en zijn collega Cora wandelden we richting station, om op een terrasje neer te strijken voor een welverdiend drankje: witbier, witte wijn of jus d'orange. De aloude combinatie van kerk en kroeg uit het rijke Roomsche leven! Gelaafd met deze dorstlessers wandelden we verder naar het Centraal station voor de trein richting huis. Helaas was de aansluiting op Schiphol zeer slecht, zodat Ada en ik een half uur moesten wachten. We waren op deze zwoele zomeravond pas om half 2 thuis. Ondanks de vele indrukken, die ik had opgedaan, viel ik als een blok in slaap.