Dat viel even tegen. Om half 6 werden enkele campinggasten met de auto afgezet op de camping. De radio stond op flink volume en er werd geclaxoneerd bij het afscheid. De slaap wilde niet meer komen. Voor ons was het bepaald geen "Paradise by the dashboard light".
Om half 7 ging ik eruit om Ada's slot te smeren, daar het bijna niet meer dicht ging. Ik lag er over te piekeren en dan kun je er beter voor zorgen, dat het probleem er niet meer is.
Tot half 8 bleven we doezelen. Daarna wasten we ons bij de kraan en braken de tent af. In de tafeltenniszaal hingen we de tent te drogen over een pingpongtafel, terwijl wij in die ruimte ons ontbijt tot ons namen. Om 20 voor 10 reden we van camping "Du lac de Bairon" af. Eerst fietsten we naar Le Chesne. Op verzoek van Ada lieten we de klim van 12% achterwege en namen we een vlakkere route naar Le Chesne, waar Bert nog wat boodschappen deed bij Huit á 8. Uit ervaring wijs geworden, wisten we dat winkels dun gezaaid waren.
We vervolgden onze weg langs het kanaal. In het Canal-des-Ardennes naar het dal van de Aisne zitten 22 sluizen op een afstand van 10 km. Over het jaagpad daalden wij constant lichtjes af.
Bij Neuville-Day zagen we een gezellig terras. Ada vond het nog te vroeg om koffie te drinken. Daar zou ze later spijt van krijgen. Vooralsnog volgden wij het Canal-des-Ardennes, waar diverse Nederlandse boten voor of in de sluizen lagen, tot we bij Semuy aan de Aisne kwamen.
Naar Voncq volgde een pittige klim van 2 kilometer. Voor de kenners: twee pijlen op de Michelin-kaart. We werden bij het panorama de Voncq getracteerd op een fantastisch uitzicht over het dal van de Aisne.
Na de fotostop daalden we af naar Terron. Helaas, het lokale café was alleen op zondag open. Maar bij Fransen, die voorbereidingen troffen voor een dorpsfeest bij een schuur en een openlucht-bowlingbaan, kregen we wat te drinken aangeboden.
Over de redelijk vlakke weg langs de Aisne reden we naar Chestres, waar we op een bankje een kleine eetpauze hadden, om de weg door het brede dal te vervolgen naar Olizy, waar we op een bank op een grasveld onze lunchpauze hadden. De zon was door de wisselende bewolking gebroken en na een bewolkte morgen met wat kleine regenbuien was het nu warm aan het worden. Na de lunch hingen we de tent te drogen over de bank.
Een fietser met bepakking kwam langs. We raakten met deze Nederlander aan de praat. Hij was tot Mont-Saint-Michel gefietst, vervolgens via Chartres naar Verdun en hij zou aan de Groene Valleienroute gaan beginnen. In 3 weken had hij al 2300 km afgelegd. Hij bleek ons, en vooral de familie Meyer, te kennen van de Zuidlimburgse fietsvierdaagse. We moesten hen de groeten doen van Marcel uit Boskoop.
Meteen na het afscheid reden we verkeerd. Een landbouwweg was wel erg slecht en liep na een kilometer dood. Op de terugweg naar het beginpunt vonden we toch de goede klim van 2 km naar Termes, uiteraard met mooi uitzicht. Via Grandpré, waar naar lokaal gebruik de café's gesloten waren op het moment, dat wij daar waren, klommen we naar Marcq en daalden we naar St-Juvin.
Het echte werk kon beginnen. Een steile klim bracht ons in Sommerance. Er volgde een kleine afdaling, waarna we 4 kilometer lang gingen klimmen. Niet zo steil, maar een bepakte fiets laat zich dan wel voelen. Overbodig om te zeggen, dat het landschap weer zeer mooi was. Na de top volgde een kilometers lange afdaling, eerst naar Romaigne, waar we een militaire begraafplaats uit de Eerste Wereldoorlog passeerden.
Daarna daalden we door naar Crety-le-Petit, waar we aan de Maas kwamen. Op wat korte klimmetjes na was de weg één grote afdaling.
Om een uur of half 6 schreven we ons op camping "Lac Vert" in Doulcon-sur-Meuse in, waarna we op zoek gingen naar een mooi plekje voor 2 nachten. We vonden een mooi, rustig plekje bij een bankje aan het meer. Ada ging bij Coccinelli naast de camping boodschappen doen, daar deze om 6 uur sloot, terwijl Bert onder de traditioneel dreigende lucht de tent opzette. Gelukkig dreef de bui over.
Ada kookte de macaroni met gemengde groenten en boursin. Onderwijl stond Bert onder de douche, daarmee Ada's voorbeeld volgend. Inmiddels was het met de rust op ons veld gedaan. Een Franse familie, die zo uit de Franse versie van de Rosa Spierstraat had kunnen komen, bracht behoorlijk wat leven in de brouwerij. Dat deden de biertjes van Arduinne trouwens ook: ze spoten, terwijl je ze opende. Tijdens het eten liepen onze jonge buren langs, die duidelijk Frans spraken. "Bon apetit" zeiden ze, waarop Ada antwoordde: "Wij zijn Hollanders!"
De kilometerteller gaf aan, dat we vandaag 85.10 km gereden hadden, waarmee we vandaag de 1000 km fietsen in deze vakantie haden volgemaakt. De totaalstand is nu 1014 km. Bert deed de vaat, waarna we op deze mooie zomeravond naar Dun-sur-Meuse wandelden en konden genieten van het uitzicht op de hier nog niet zo brede Maas. We liepen een klein stukje door de hoofdstraat om weer terug te wandelen naar de camping, waar Ada verder las in "Het grote avontuur" van Alain Fournier. Dit verhaal speelt zich eind 19e eeuw af in een Frans dorpje. François, de zoon van het schoolhoofd leidt een dromerig bestaan totdat "de grote Meaulnes" bij hen in de kost komt. Niet veel later vult nog een ander opvallend karakter, Frantz de Galais, de klas. Beeldend wordt de belevingswereld van de scholieren neergezet. Deze Franse klassieker is het enige boek dat een nog jonge Alain-Fournier heeft kunnen schrijven. Al vroeg in de Eerste Wereldoorlog, na anderhalve maand dienst als luitenant, werd hij vermist.
Bert werkte het dagboek bij en nam "Adriaan en Olivier" van Leonhard Huizinga weer ter hand, de ware geschiedenis van een straatarme maar beschaafde tweeling van redelijk goede familie. Adriaan en Olivier hebben reeds een brief ontvangen waarin hun werd verteld dat hun erfoom Wout is overleden. Oom Wout bezit een enorm landgoed, Korenvliet genaamd, in Rittenburg, dat ze samen erven.
Niet lang na hun aankomst op het landgoed ontdekken ze een stuk schatkaart, dan begint een lange periode van geheimzinnigheid. Deze humoristische roman is een echte aanrader om mee te nemen met vakantie, net als trouwens de andere 8 delen uit de Adriaan en Olivier-serie.
Terwijl de feestmuziek op de achtergrond klonk, gingen wij om 11 uur naar bed, waar ondanks het over het water gedragen geluid, de slaap snel kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten