En dat is door voor je trainingsmaten te eindigen.
Het wordt nog leuker, als je dan niet als individu in het strijdperk treedt, maar dat je het als team doet. Zo zaten we een paar weken geleden na de droogtraining in de kantine van Swift, toen we het foldertje van de Wassenaarse zwemloop zagen liggen. Jaap de Gorter en Hans Boers waren er al snel uit: zij zouden zich als duo inschrijven. Hans zou het zwemmen van een kilometer in zee voor zijn rekening nemen, Jaap het lopen van de 10 km.
Zelf ging ik op zoek naar een zwemmer, daar dit met afstand mijn zwakste onderdeel was. Ik haalde mijn zwemdiploma pas toen ik 13 of 14 was, ondanks mijn bijnaam "Kikker"! De zwemmer vond ik deze week na dit mailtje: Hans Boers en Jaap de
Gorter doen op zaterdag 22 augustus als team mee aan de Wassenaarse zwemloop: 1 km zwemmen, 10 km lopen. Nu willen de heren graag tegenstand van formaat. Daar zwemmen niet mijn beste onderdeel is, dacht ik aan jou. Zou jij willen zwemmen in het mentaal sterkste team, dan neem ik de 10 km duin- en strandloop voor mijn rekening.
Paul Verkerk zag het wel zitten. En nu begon het steekspel tussen de twee teams. Daar Jaap graag mag jennen en Paul ook graag op een humoristische manier de zaak op scherp mag zetten, zaten we al spoedig in een psychologische oorlogsvoering.
Een handboek op dit terrein is "Asterix en de intrigant" van Goscinny en Uderzo.
Nu kan ik een heleboel over psychologische oorlogsvoering zeggen, maar het is veel leuker om een paar markante zinsneden uit de diverse mailtjes over en weer aan te halen.
De openingszet, waarmee de toon meteen werd gezet:
Ha Bert,
Jaap en Hans hebben wel lef: om ons - het Dream Team - uit te dagen.
Jaap weet dat ik een schouderblessure heb. Mogelijk dat hij het daarom wel aandurft. Op zich vind ik het een mooi plan. Voordat ik echt toezeg wil ik echter eerst weten hoe mijn schouder het houdt. A.s. zaterdag wordt een mooie dag, dus ideaal om naar het strand te gaan en eens een eindje te gaan zwemmen. Ik hou je op de hoogte hoe dit gegaan is.
groet, Paul
Hans reageerde al volgt:
Paul ... en wij komen natuurlijk spioneren naar je vorm
en Jaap antwoordde dit:
ik ben hardlopen in Bonn dit weekend. Dus ik ga niet zwemmen. maar volgend weekend verschijn ik kilo's lichter aan de start.
Paul reageerde: Bert en ik nemen de uitdaging aan. Hopelijk wint het sterkste team.
waarop Jaap dit mailde:
Hoi heren,
nee ik hoop dat hans en ik winnen!
Waarop Paul de zaak weer wat meer op scherp zette:
Tja, ik vind het ook sneu voor Jaap en Hans. Theoretisch kunnen ze inderdaad 2e worden. Ik vrees echter dat ze al blij mogen zijn wanneer hun zwemmer niet verdrinkt en weer levend (met dank aan de kustwacht) het strand op komt. ;-)
groet, Paul
PS Het Dream Team heeft nog nooit verloren. Dat rondje bier zullen jullie dus moeten betalen.
Zelf kon ik het niet nalaten, om na het ontvangen van de informatie over het hoe en wat van de organisatoren van de zwemloop een duit in het zakje te doen:
Hierbij de informatie. Volgens mij hebben we voor het startschot klinkt al gewonnen, want Hans moet zich op tijd melden....
Er is kortom sprake van een heuse Broedertwist!
Dit zal nog wel even doorgaan tot de titanenstrijd, de wedstrijd in de wedstrijd, is gestreden. Want dat is het leuke van psychologische oorlogsvoering: er is geen betere mentale training. Je wilt absoluut niet verliezen van het andere team! Wat psychologische oorlogsvoering betreft hebben wij als schaatsers een lichtend voorbeeld: Kees Verkerk. Hij was er een grootmeester in. Op de ochtend voor een Europees Kampioenschap kwam hij de ontbijtzaal binnen en zei: "Even kijken, wie er tweede wordt vandaag." Toen hij nog bij zijn voornaamste tegenstander Ard Schenk op de kamer sliep, zei hij: "Lange, wat zie je bleek. Je hebt toch geen ziekte onder de leden?" Ook in de zomermaanden was Kees Verkerk op dit terrein actief. Tijdens de centrale droogtrainingen liep hij de kantjes er van af, om als hij weer thuis was in Puttershoek in zijn eentje het hele trainingsprogramma tot in de puntjes af te werken, de concurrentie daarmee in de waan latend, dat hij zo goed was zonder ervoor te hoeven trainen!
Zo'n natuurtalent ben ik echter niet. Ik ken mijn sterke kanten en mijn beperkingen. Mijn tactiek voor zaterdag zal helder zijn: ik moet Jaap ruim voor de laatste kilometer zien te lossen, want hij kan sprinten en ik niet.
Na afloop van de zwemloop zal het goedmoedig jennen onder het genot van een biertje nog wel even doorgaan. Want dat hoort bij het spel van de psychologische oorlogsvoering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten