Schuurvoet

Onze schuurvoet vertoonde haperingen, dus ik kreeg van Ada het dringende verzoek, om de schuurvoet naar de firma Kruyt in Wassenaar te brengen om te kijken, of deze nog gerepareerd kon worden.

Op deze buiïge donderdagochtend liep ik met de schuurvoet in de rugzak naar de A44. Hier stond een flinke file. Op de radio kunnen ze het zo mooi omschrijven: "Langzaam rijdend en stilstaand verkeer."
Nu ken ik het gevoel wel, dat je als fietser sneller bent dan al die automobilisten, die in hun eentje in de auto zitten te staren naar elkaars achterlichten. Maar dat ik als loper ook sneller was, was voor mij een compleet nieuwe ervaring. En dat, terwijl ik met een extra gewicht van 4 á 5 kilo op mijn rug liep. Mentaal trouwens een prima ervaring: een jaar of 2 geleden schommelde mijn gewicht tussen de 69 en 70 kilo, nu tussen de 65 en 66. Het gewicht, dat ik nu in de rugzak had, zeulde ik dus altijd mee!

Wat de files aangaat: veel mensen geloven het verhaal, dat er te weinig wegen zijn in de Randstad. Het probleem is niet, dat er te weinig wegen zijn, er zijn gewoon teveel wagens! Nu wil de provincie Zuid-Holland voor de zoveelste keer proberen de A11-West, die tegenwoordig eufemistisch de Rijnlandroute wordt genoemd, aan te leggen, dwars door Voorschoten en door de mooie polder ten zuiden van de Stevenshof. Zinloos, want het fileprobleem is net een waterbed. Je drukt op de ene plaats weg en het komt dan op een andere plek weer tevoorschijn.
De enige oplossing is hetgeen ooit bij de melkboeren is toegepast: de superheffing. Wilde je meer melk produceren, dan kon je rechten kopen van een andere boer. Dit werkte uitstekend. De melkplas verdween. Waarom kunnen we dit niet toepassen met de heilige koeien? We kunnen toch gewoon zeggen: er komen vanaf nu geen nieuwe kentekens meer bij. Wil je er een, dan koop je het kentekenbewijs van een ander. Zo komen er nooit meer heilige koeien bij! Je kunt zelfs heel langzaam het aantal auto's verminderen door het aantal kentekenbewijzen te verminderen. Veel goedkoper dan het aanleggen van steeds weer nieuwe wegen.
Het was dus een goed idee van Ada om de haperende schuurvoet weg te brengen om te repareren. Anders was ik als loper nooit sneller geweest dan al die auto's op de "snelweg". Na de schuurvoet afgeleverd te hebben op industrieterrein Maaldrift liep ik langs het Valkenburgse meer weer naar huis toe in het wisselvallige weer. Mocht iemand mij hebben zien lopen en gedacht hebben: "Wat loopt die man vreemd!", dan zou ik hebben geantwoord: "Dat komt door mijn schuurvoet!"