"Straks wordt het startschot gegeven, denk ik..."

Mijn laatste wedstrijdloop was 3 maanden geleden. In juli had ik 3 weken niet gerend gedurende de fietsvakantie over de Noordzeeroute en Groene valleienroute, en toen de training net weer op gang kwam, moest ik een week rust nemen vanwege griepachtige verschijnselen. Hierdoor moest ik, tot grote vreugde van Jaap de Gorter, de Wassenaarse zwemloop laten schieten. Kortom, het was voor mij een groot raadsel, waar ik stond. 

Dat was ook het geval bij de speaker van de Vlietloop, die 2 minuten voor de start van de 10 km en de 10 Engelse mijlen kennelijk niet op de naam kon komen van de wethouder en zodoende de legendarische woorden uitsprak: "Straks wordt het startschot gegeven, denk ik..."  

Gelukkig was de wethouder van de gemeente Voorschoten zich wel bewust van zijn voornaamste taak, zodat we om 12 uur toch werden weggeschoten. Ik startte, samen met Kobus Turk, die de 10 km liep, vrij ver naar achteren. Bewust. Ik had niet ingelopen en gebruikte de eerste 2 km als warming-up. Het lopen ging verbazingwekkend makkelijk. De grote inhaalrace kon beginnen. De eerste 5 km ging, ondanks de vrij trage start, in 23 minuten. Bij de 7 km kwam de splitsing tussen de 10 km en de 10 mijl. Het werd meteen een stuk rustiger. Het grote inhalen was nu afgelopen. Ik haalde nog een paar mensen in, waaronder 1 in een shirt van Den Haag atletiek en 2 van The Hague roadrunner's. Dit geeft altijd een goed gevoel. Hardlopen is voor mij een "bijvak" en toch ben ik sneller dan mensen, voor wie het de hoofdsport is. Het lopen ging op deze bewolkte zondagmiddag nog steeds zeer goed. Af en toe voelde ik een pijntje in mijn rechterkuit of mijn linkerachillespees, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Er zat echter geen enkel verval in het tempo. Op 12 km kwam ik door in 55 minuten, dus een tijd van 1.15 was haalbaar. In een volkomen vlakke race liep ik naar de finish in de Voorstraat in Voorschoten. In de laatste 400 meter haalde ik nog iemand in, die heel lang 100 tot 200 meter voor me uit gelopen had. Het liep uit op een heuse eindsprint en degenen, die mij kennen weten dan al, wie de verliezer is....

Desondanks was ik zeer tevreden. Met een 42e plaats van de 131 gefinishte mannen in een brutotijd van 1.15.31 had ik de snelste tijd, die ik ooit op de 10 Engelse mijl gelopen heb, waarbij tot mijn verrassing de nettotijd 1.15.35 was, waar ik op 1.15 blank had gerekend. Hoe dan ook, ik ben het najaar wel eens slechter begonnen. Het startschot voor het seizoen 2009/2010 was gegeven, denk ik...