"Je moet duwen, niet trappen!"

Soms heb je bijzonder veel profijt van een opmerking, die niet voor jou bedoeld is. Zoals dit seizoen gebruikelijk is, ging ik op dinsdagavond een minuut of 10 achter Wierd Wagenmakers aan schaatsen. Wierd heeft jaren aan shorttrack gedaan en daarmee een prachtige (bochten)techniek gekregen. Daar je het meeste leert van mensen, die iets beter beheersen dan jij, probeer ik dat door in de slag van Wierd te vallen en zo zijn techniek zo goed mogelijk te kopiëren.
Nu haalden we regelmatig een meisje van een jaar of 18 in, die zeer onrustig schaatste doordat ze haar slag niet af maakte. Terwijl wij weer eens inhaalden, zei Wierd: "Je moet duwen, niet trappen!"
Deze deskundige rake opmerking knoopte ik in mijn oren. Want het mag misschien een subtiel verschil lijken, of je je been wegduwd of wegtrapt, bij het schaatsen maakt het een wereld van verschil. Als je je been wegduwd, glij je automatisch veel langer door. Bij wegtrappen geef je veel kracht in een korte afzet, bij wegduwen geef je (uiteindelijk) dezelfde kracht, maar je hebt er veel meer profijt van, doordat je effectieve afzet langer is.
Bij mij viel het kwartje. Dit is precies, wat ik in de bochten fout doe met mijn linkerbeen. Ik trap het linkerbeen weg, waardoor ik zeer kort op dat standbeen blijf glijden. Nadat Wierd het ijs verlaten had, ben ik nog een half uur met dit voor mij nieuwe inzicht aan het stoeien geweest. Soms lukte het, soms ook niet. Het is immers lastig om automatismen te doorbreken.



Op donderdagochtend probeerde ik het bij de "krasse knarren" ook. Het werkt inderdaad. Niet alleen in de bocht, maar ook op het rechte eind heb je er veel profijt van, als je je been niet wegtrapt, maar wegduwd!