Tunnelvisie

Volgens het "Groot woordenboek der Nederlandse taal", beter bekend als de "Dikke Van Dale" betekent tunnelvisie "visie waarbij slechts op één variabele wordt gelet". Op een winderige, wisselvallige zondagmiddag in november met temperaturen ver boven het gemiddelde voor de tijd van het jaar werden Hans Boers en ik nadrukkelijk met dit fenomeen geconfronteerd.

Zondagmiddag om kwart over 2 liepen Hans en ik onder een bewolkte hemel vanaf de Kniplaan naar Stompwijk om tussen de weilanden door en achter de voetbalvelden langs richting Zoeterwoude te lopen in een marathontempo. Vlak voor Zoeterwoude namen we opnieuw een fietspad tussen de weilanden door om over een stille weg naar de tunnel naar de Vlietlanden te lopen.
Hier bleek al snel ons gebrek aan tunnelvisie. Van Wil Verbeij had ik vernomen, dat de tunnel begin november gesloten was voor onderhoud. In mijn naïviteit had ik gedacht, dat dat allang klaar zou zijn. Dat bleek echter niet het geval te zijn.

Daar we ons precies op het verste punt bevonden, konden we terug op de heenweg, of langs Zoeterwoude en over de Vrouwenweg en langs de Vliet.

Wij kozen voor de laatste mogelijkheid. Mentaal is het zwaar, als je je er niet op hebt ingesteld om ineens 5 km extra te moeten lopen, met als extra verzwarende factor dat de laatste 5 km langs de Vliet ook nog eens pal tegenwind was. Maar goed, wij lieten ons niet kennen en bleven in marathontempo doorlopen. Daar we 1 uur en 50 minuten gelopen hadden met een gemiddelde van ongeveer 10 km per uur, hadden we op deze achternamiddag 18 á 19 km gelopen. Dat krijg je van een gebrek aan tunnelvisie...