Zaterdagochtend vertrok ik met Jaap de Gorter, Annerieke van der Beek en Mijke Hartendorp in de Audi van Jaap naar Heerenveen. We gingen naar het Krasse knarren en schoone schaatsters-kamp in Thialf. Overbodig om te zeggen, dat ik niet in de tweede categorie viel.
Om half 2 gingen we met het gezelschap van ongeveer 40 IJVL-leden naar de kleedkamers, om even later het gladde ijs van Thialf te betreden. Nu had ik van een paar krasse knarren al gehoord, dat het ijs in Heerenveen superglad was. "Dat zal wel" dacht ik, maar na mijn eerste rondje wist ik meteen, waarom Thialf garant stond voor veel wereldrecords tot in Calgary en Salt Lake City hooglandbanen werden aangelegd. De IJshal in Leiden heeft altijd goed ijs, maar dit sloeg echt alles!
Na het inrijden ging ik naar de middengroep, waar we deze middag les zouden krijgen van Pieter Smit. We begonnen met oefeningen om de valbeweging er goed in te krijgen. Voor mij kwam dat goed uit. De afgelopen twee seizoenen ben ik hier druk mee in de weer en het gaat steeds beter. En in Thialf liep het helemaal lekker. Door het gladde ijs kun je veel langere slagen maken, waardoor je veel meer tijd hebt om de valbeweging goed uit te voeren.
Na de dweilpauze gingen we verder met de bochten. Daar het voor mij de eerste keer was, dat ik dit seizoen op een 400-meterbaan reed, moest ik er in het begin aan wennen, maar gaandeweg lukte het steeds beter. Eén van de eerste bochtoefeningen was meteen kat in het bakkie voor me: veel slagen maken in de bocht. Dit was gedurende een kleine 30 jaar een specialiteit van me. Pas de laatste 2 jaar lukt het me om de slag in de bocht te verlengen, en dan nog onevenwichtig ook: met rechts lang, met links kort.
Ik liet mijn speciale bochtentechniek aan Pieter zien, maar dat vond hij niet zo geslaagd. Hij kwam naast me rijden en zei me, wat ik met links moest doen. En toen viel het kwartje. Ineens lukte het om goed met links af te zetten in de bocht. Waar ik 30 jaar had lopen utteren, lukte op deze zaterdagmiddag in december op het magische ijs van Thialf binnen de kortste keren.
Voor het eerst in de ruim 15 jaar, dat ik training krijg van Pieter, kreeg ik complimenten over mijn schaatsen. "Dat ziet er goed uit, Bert!" Het ging ook heel lekker. De valbeweging ging goed, ik kon zowel op het rechte eind als in de bochten diep blijven zitten, kortom: schaatsen gaat dan voor je gevoel moeiteloos. Waar de anderen uit de middengroep de twee rondjes rust namen tussen de blokjes van 6 rondjes schaatsen, bleef ik gewoon doorgaan. Heerlijk!
Na afloop van deze fantastische training reed ik naar Pieter toe.
"Dat was een metamorfose, Bert" zei Pieter, waarop ik antwoordde: "Dat komt door de opmerking van Wierd Wagenmakers een maand geleden, dat je niet moest wegtrappen, maar moet wegduwen bij de afzet". Pieter moest wel lachen om dat antwoord. "Ben ik jaren bezig om je iets aan te leren, kom je aanzetten met wat iemand anders je een maand geleden verteld heeft".
Achteraf heb ik Pieter tekort gedaan met mijn antwoord. Of beter gezegd: dit was te kort door de bocht. Hij heeft alles wel degelijk meermalen uitgelegd, maar een toevallige opmerking zette me op het juiste spoor. Je hebt nu eenmaal snelle leerlingen en langzame.....
Beter dan oud-minister Pieter Winsemius, die de titel van een managementboek aan een zeer rake opmerking van Johan Cruijff ontleende, kan ik het niet zeggen: "Je gaat het pas zien, als je het doorhebt".
Om 4 uur moesten we helaas al van het ijs af, waarna we naar Grou vertrokken om in het Stayokay in dit watersportdorp kamer 22 te betrekken voor de nacht. Met Jos Drabbels en Wil Verbeij ging ik voor we in "Het Theehuis" een warm buffet hadden nog even een paar biertjes drinken in een plaatselijk café. Uiteraard hadden we het ook over schaatsen. Jos Drabbels had dezelfde ervaring als ik nu met de bocht had in een grijs verleden met de zijwaartse afzet. Ineens heb je het door!
En om in de stemming te blijven, ging kamer 22 na het heerlijke buffet nog even doorzakken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten