IJsbaan van Voorschoten

Op vrijdagavond druk gezocht op internet, maar het enige betrouwbare natuurijs in de omgeving zou vermoedelijk op de ijsbaan van Voorschoten te vinden zijn. Op www.stgv.nl zou de volgende morgen te lezen zijn, of de ijsbaan inderdaad haar poorten zou openen. Dat gebeurde, na een nacht, waarin het in Deelen 18 graden gevroren had. Bas Schijff krijgt toch gelijk met zijn in de te warme herfst gedane aankondiging van een koude winter (zie Een milde winter? op dit weblog in november).
Om half 10 stuurde ik een mailtje rond aan de droogtrainingsgroep en de krasse knarrengroep van de Leidse IJshal, alvorens nog even boodschappen te gaan doen.
Om 11 uur stapte ik op de fiets om samen met Jos Drabbels naar de ijsbaan in Voorschoten te rijden. Jaap de Gorter, Arthur van Winsen en Bert Raaphorst waren hier al rondjes aan het rijden, toen wij om half 12 hun goede voorbeeld volgden. Het was een heerlijke winterdag met temperaturen onder nul.

Desondanks dooide het licht aan de noordkant van de baan. Er kwamen scheuren in het ijs, waaruit op een gegeven moment water uit omhoog kwam wellen. Duidelijk een voorbeeld van de kracht van het zonlicht, ondanks dat we bijna op de kortste dag zitten. De temperaturen worden namelijk altijd in de schaduw gemeten door de weermannen.
We reden een paar blokjes van een rondje of 20/25, vaak met Arthur van Winsen op kop. En bij Arthur was het deze week afzien: eerst maandag 3 kwartier op de tandartsstoel, en op deze zaterdag op natuurijs. Ik moet zeggen: het afzien op zaterdag beviel beter. Je kunt beter je beenspieren oefenen dan je kaakspieren.
Op natuurijs kan hij zijn krachten op een of andere manier beter kwijt dan op kunstijs, dus dan is het, als je Arthur wil volgen, kiezen op elkaar en bikkelen maar.
Om 12 uur kwam Frank Steenkamp ook nog even langs. Hij was bij de Vogelplas wezen kijken, maar zelfs de grootste waaghals van de IJVL vond het ijs nog te dun. Onderweg was hij op de besneeuwde weg langs de Vliet met zijn fiets over de kop geslagen, daar waar ik gisteren voorzichtig reed. Jaap de Gorter wil Frank Steenkamp voor deze en zeer veel andere duikelingen nomineren voor de Eikel Cup, voor de IJVL-er, die de grootste blunder heeft begaan. Ik vermoed, dat Frank hoge ogen gooit.
Na de koffie en warme chocomel, waarbij de ijsmeester Arie de Korte tegenkwamen, gingen we weer een "blokje" hardrijden. Jos en Arthur hadden een extra versnelling gevonden, die Jaap en ik niet bezaten. Toen we ingehaald werden, ging Jaap met hen mee, maar na één ronde werd het tempo van Arthur en Jos Jaap de Gorter te gortig.
Om een uur of half 2 verliet dit trio de ijsbaan in Voorschoten. Ik hield Ada, die een rustiger tempo had, gezelschap. Om half 3 verlieten ook wij de landijsbaan. De eerste dag op natuurijs zat er op. Vanavond nog les geven bij het G-schaatsen in de Leidse IJshal om morgen weer naar de ijsbaan van Voorschoten te gaan, waar we om 10 uur hebben afgesproken.