Henk Angenent Classic

Gisterenavond vroor het, maar vanochtend dooide het bij het ochtendgloren al. Desondanks vertrok ik met Joop van Kleef naar het Vennemeer, waar we met een groep van in totaal 19 personen vertrokken. Mark en Frank Damen en Kees Olsthoorn waren nieuwkomers in deze groep.
We reden via de Zomersloot naar Rijpwetering, waarna we in sneltreinvaart naar de Ringvaart reden. De groep leek wel een stel jonge honden. Ik zal me niet aan de berekening van de gemiddelde leeftijd wagen, maar laat ik het zo zeggen: de 20 is deze ruimschoots gepasseerd. Maar iedereen heeft een goede techniek en een behoorlijke conditie en dan kom je een heel eind.
We reden om Kaageiland heen tot het eind van de geveegde baan. Vandaar schaatsten we weer naar het eerste pontje in de Ringvaart, waar we Douwe en Roosmarijn Kinkel tegenkwamen.

Vervolgens reden we met een boog weer terug naar de Koppoel, waar we over een inmiddels geveegde Zomersloot naar het Vennemeer gingen naar ons tweede huis gedurende de laatste 7 dagen.

Na de gebruikelijke koffie en warme chocolademelk ging een gedeelte met de auto naar Hoogmade en een tiental personen op de schaats. Ook hierbij hadden we het geluk, dat het eerste gedeelte van het traject geveegd was. Dat rijdt toch lekkerder dan door smeltende sneeuw, zoals we dat op het gedeelte tussen de Rode molen en de A4 voor onze kiezen kregen.




Na de lange kluunplek (heerlijk, die kluunschaatsen!) bogen we vanaf de Boskade de Does op. Bij de Wijde Aa aangekomen konden we zien, dat er nog 7 ronden gereden moesten worden van de Henk Angenent Classic. Deze 200-kilometerwedstrijd, de eerste in Nederland sinds de Elfstedentocht van 1997, had slechts 27 wedstrijdrijders aan de start. Van hen zouden er uiteindelijk slechts een handvol finishen.
De baan was fantastisch geprepareerd. Als er ondanks de doorzettende dooi morgenochtend toch nog ergens in onze omgeving geschaatst kan worden, dan is het hier! Mocht het vannacht toch nog wat gaan vriezen, dan kun je in de morgen toch nog wat baantjes trekken op het wedstrijdparcours. Wij passeerden dit parcours om een paar km de Braasemermeer op de gaan rijden op een geveegde baan. Bij terugkomst naderde de Henk Angenent Classic zijn ontknoping. Lars Hogeboom had moeten lossen uit de kopgroep na een flinke tik van de man met de hamer, zodat de strijd ging tussen Casper Helling, een natuurijsspecialist pur sang, en Peter van der Pol. Wij reden langs de oostkant samen met Kees Borst naar de finish toe. Halverwege stond een hele serie schoolkinderen, die kennelijk dachten, dat ik een uitgestapte wedstrijdrijder was. In mijn TNT-pak reed ik de hele rij high fives gevend langs. We kwamen bij de finishlijn op het moment, dat de bel voor de laatste ronde klonk. De wedstrijd werd in de eindsprint beslist. Peter van der Pol was de winnaar van de eerste editie van de Henk Angenent Classic in de in Nederland nog nooit vertoonde tijd van 5.49.11. De derde en vierde plaats waren voor Ruud Aerts en Martijn van Es. Nadat de laatste rijder, Jens Zwitser, gefinisht was, reed een honderdtal rijders de ronde. Dit was het beste ijs, waar we vandaag op gereden hebben. Via de Does en de boerensloot, waar het toch wel baggeren was door de smeltende sneeuw, reden we voor de voorlopig laatste keer naar het Vennemeer toe, waar we na de warme chocolademelk naar huis gingen. Thuis aangekomen kon ik nog even wat eten om vrijwel meteen daarna naar de IJshal te fietsen om 2 uur achter elkaar schaatsles te geven aan kinderen. En wie weet kan ik over 25 jaar zeggen: toen had ik de toekomstige winnaar van de Henk Angenent Classic onder mijn hoede....