Brons

Er wordt vaak gezegd, dat topsporters zich veel moeten ontzeggen. Zonder mij in deze categorie te willen scharen, geldt dat deze week ook voor mij. Een flinke verkoudheid aan de vooravond van IJsstrijd dwong me om deze week elke schaatsactiviteit te schrappen.

Dinsdagavond lag ik al te slapen op de tijd, die ik normaliter schaats, de training van de Krasse knarren op donderdagochtend liet ik ook schieten. Maar wat ik me het meest heb moeten ontzeggen, is het feest in de Leidse IJshal na het behalen van brons op de 1000 meter door Laurine van Riessen. De eerste Olympische medaille van de IJVL! En wat deed ik? Ik sliep!
's Avonds had ik thuis na het verorberen van veel koolhydraten alle spullen gepakt voor het vertrek morgenavond naar Harderhaven. Het rijden van 200 km staat of valt immers met een goede voorbereiding. Dus neem je goed de tijd om alles op tijd te pakken en controleer je ALLES nog eens goed, voor je vertrekt.
Om 9 uur lag ik in bed, een kwartier later sliep ik als een os. Normaal gesproken wordt ik altijd wakker, als Ada naast me komt liggen. Dat zou de tijd zijn van de ritten op de 1000 meter, waarop o.a. Laurine van Riessen zou rijden. Maar het lichaam had kennelijk wat meer rust nodig, want om half 5 werd ik pas wakker om daarna weer in te dommelen. Ik droomde rustig verder....


In ieder geval is de verkoudheid door deze slaapkuur een stuk minder geworden, dus dat komt goed uit met het oog op de 200 km van morgen. Maar ondertussen miste ik wel op alle mogelijke manieren het voor de IJVL historische Olympische brons!