Mystiek

Gisteren ben ik voor het eerst naar het kunstschaatsen wezen kijken. In de ijshockeyhal van de Uithof, die wel geopend was, stond "Kleine sterren stralen ook" geprogrammeerd. Regionale kunstschaatsverenigingen geven een show en één van mijn dochters deed mee met de Haagse vereniging "Amaranth". Het thema van de show was "mystiek".

En zo begaf ik me in de wondere wereld van strak zittende glitterpakjes en enorme lichaamsbeheersing. Nu schaats ik zelf voornamelijk op souplesse, maar vergeleken met wat sommigen kunnen ben ik gewoon een stijve hark. En tegen mijn verwachting in ging ik genieten van de show.

Mijn dochter reed in het voorprogramma met een stuk of 30 andere leden van "Amaranth" en zij hadden een show van ongeveer 20 minuten. Als je het programmaboekje gelezen had, kon je het verhaal, dat uitgebeeld werd, goed volgen. De muziek paste er prima bij. De hele avond werd er, wat ik wel kon waarderen, muziek gedraaid met een hoog Loreena McKennitt-gehalte.

Ondertussen konden Ada en ik kijken naar de sport met vermoedelijk het hoogste percentage vrouwelijke deelnemers. Of om in de terminologie te blijven, die in de wereld van de mystiek wordt gebruikt: er is zeer veel vrouwelijke energie. Zelfs onder de weinige mannelijke kunstschaatsers is een behoorlijk percentage, dat door topkunstschaatser Kevin van der Perren zo raak is getypeerd met een Vlaamse uitdrukking: "de Janetten".

Na de show van KSV Rijnland met 120 deelnemers was het pauze en daar ik zondagmorgen weer een halve marathon moest lopen, gingen Ada en ik in de pauze naar huis, want ook de klok moest vannacht worden verzet.