Oviedo

In de stromende regen reden we naar Oviedo toe. Terwijl het opspattende water als nevelflarden achter de vrachtwagens hing, kwamen we de hoofdstad van Asturias binnengereden. In een parkeergarage onder het zeer aparte gebouw van het moderne winkelcentrum, stalde Siebe zijn auto. Zo konden we het gebouw zien, waarin hij vorig jaar als renner van Construcciones Paulino gewoond had. Eén van de bouwvakkers kende hem nog en ze spraken met elkaar.
Hier vandaan liepen we naar de faculteit Geologie, waar Siebe zich in wilde schrijven voor de masteropleiding in september. In de tijd, dat hij daarmee bezig was, bekeken wij het museum van de geologie. Het was een klein soort Naturalis, maar wel met heel bijzondere vondsten, zoals diverse prachtige kristallen en fossielen, waaronder die van trilobieten.
Gedrieën liepen we daarna door het arboretum en gingen even wat warms drinken. Daar de anderhalf uur gratis parkeren bijna om was, ging Siebe zijn auto elders parkeren. Onderwijl konden wij rustig naar de kathedraal wandelen.

Onderweg kwamen wij langs de openbare bibliotheek. En wat doe je dan als bibliothecaris? Je neemt even een kijkje. Het was een mooie, functionele bieb. We maakten gebruik van gratis internet. Via mijn mail probeerde ik in te checken, maar ik kreeg geen verbinding met Vueling.


We wandelden naar het plein met de kathedraal en het stadhuis. Dachten wij.

Tot we een telefoontje kregen van Siebe. Hij stond voor de kathedraal te wachten. Siebe kwam ons tegemoet. Gezamenlijk wandelden we naar een winkelcentrum, waar we Ana troffen. Gevieren gingen we eten.

Voor € 8,50 p.p. kreeg je hier een driegangenmenu met een drankje. We aten o.a. bonensoep, tonijn met uien en "flan". Ondertussen konden we beter kennis maken met Ana en zij met ons. Het was erg gezellig en in een mengelmoes van Engels, Spaans en Nederlands hadden we een eenvoudige doch voedzame maaltijd.
Daarna zwierven we met zijn vieren door het mooie centrum van deze Spaanse universiteitsstad met zijn vele standbeelden, o.a. langs de kathedraal.


Om een uur of 5 vertrokken Ada en ik naar het busstation, zodat Ana en Siebe nog een paar uur samen konden zijn.
De volgende dag vertrokken we met zijn drieën naar Bilbao. Ada en ik zouden met het vliegtuig naar Schiphol vertrekken, Siebe ging logeren bij een ploeggenoot, daar hij zaterdag een wedstrijd in en om Bilbao zou hebben. Op weg daar naartoe reed Siebe bij een afslag een landweggetje in. Met ons liep hij een wandelpaadje op. Zo kwamen we uit bij Playa Interior de Gulpiyuri.



Onvoorstelbaar. Op een kleine 500 meter uit de kust had de zee zich door de rotsen heen gevreten en was er een strandje ontstaan van zo'n 300 meter breed, met eb en vloed en een heuse branding. Dit kun je met recht een binnenzee noemen!
Voor de zoveelste keer had Siebe voor een aangename verrassing gezorgd.
De volgende afslag, die Siebe pakte was bij een bordje "Cuevas de Altamira". We gaan nog naar die beroemde grotten, was mijn eerste gedachte. Maar Siebe had een andere verrassing in gedachten. We reden het plaatsje Santillana binnen, een schitterend bewaard gebleven Spaans dorp. De straten bestonden nog volledig uit kasseien.




We aten onder een afdakje op de prachtige Plaza Mayor en wandelden nog even door Santillana, o.a. langs het martelmuseum, maar daar hadden we geen tijd meer voor. We zaten net in de auto, toen er een wolkbreuk losbarstte.
Bij Bilbao was het een wirwar van snelwegen, maar Siebe reed keurig regelrecht naar de hoofdingang van Aeropurto Bilbao, zodat er een paar uur later sprake zou zijn van "Breed in the air".

We namen om 5 uur afscheid van onze zoon, die ons een onvergetelijke vakantie bezorgd had. We zijn trots op hem!