Rondje Valkenburg

Gisterenavond kon ik niet naar de skeelertraining van de IJVL, omdat mijn jongste dochter 20 jaar geworden was. En daar ik beschaafd ben opgevoed, ga ik niet weg, als er mensen bij ons komen eten. We konden trouwens buiten eten. Het was uit de wind erg lekker in de tuin.
Vanochtend heb ik de schade ingehaald. Ik had met mezelf afgesproken om te gaan lopen bij regen en te gaan skeeleren bij droog weer. Het was zonnig, dus ik bond de skeelers onder en vertrok naar de stoplichten bij het Haagsche schouw. Hier vandaan reed ik richting Wassenaar en bij camping Maaldrift sloeg ik rechtsaf.
Waar het met fietsen niet uitmaakt, wat voor asfalt je hebt, met skeeleren merk je het verschil tussen de ene soort en de andere. Op sommige stukken zweef je over de weg, op andere stukken lijkt het alsof je op kasseien rijdt.
Op het stuk richting Katwijk heb je nieuw asfalt. Ondanks de tegenwind reed het erg lekker. Vooral als je op je kleine wieltjes een fietser inhaalt, geeft je dat vleugels. Na het rondje Valkenburg te hebben voltooid, reed ik nog een rondje langs de buitenrand van de Stevenshof, zodat ik een kleine 20 km gereden heb.

Skeeleren is zwaarder dan schaatsen, maar mijn zoon Siebe zal het de komende dagen zwaarder krijgen in la Vuelta Ciclista a la Montaña Central de Asturias. Wij hebben in mei met eigen ogen deze bergen aanschouwd en weten, hoe hoog en steil delen van dit gebergte zijn.

Daarmee vergeleken valt een rondje Valkenburg erg mee.