Dinsdagavond mijn schaatsen opgehaald. Er was een nieuw setje klapveren opgezet en de ronding was er opnieuw ingeslepen. In het begin is het altijd even wennen. Je moet weer even zoeken naar het juiste drukpunt, maar dit had ik al redelijk snel gevonden.
De weersvoorspellingen voor deze donderdag waren nogal stormachtig. Het was gelukkig niet zo erg als die ene donderdagochtend in januari, 3 of 4 jaar geleden, toen de Leidse IJshal op last van de brandweer gesloten was, omdat de golfplaten van het dak door windkracht 10 tot 11 begonnen te klepperen.
Die middag ging ik gewoon op de fiets naar de bibliotheek in Katwijk. Hoewel gewoon: op het kale stuk langs de Tjalmaweg ter hoogte van het vliegveld werd ik 3 keer van de Kooltuinweg het gras in geblazen. Gelukkig heb ik regelmatig gemountainbiked, dus ik wist goed, hoe ik moest handelen: rustig uitrijden en dan pas terugsturen.
Zo erg was het vandaag niet. Integendeel zelfs: op de heenweg had ik de stormachtige zuidenwind grotendeels in de rug, dus ik werd als het ware naar mijn werk toe geblazen. Na de zware onweersbui rond een uur of half 7 is de wind kennelijk behoorlijk gedraaid, dus ik had deze onverwachts ook meer mee dan tegen.
Met het schaatsen zat het ook niet tegen. Op de spiegelgladde ijsvloer ging het met de flink gegroeide groep krasse knarren behoorlijk hard, waarbij ik weer eens merkte, hoe makkelijk je dit hoge tempo bij kunt houden als je een goede techniek hebt.Eén van mijn medeschaatsers was trouwens verbaasd, dat ik er was, getuige zijn vraag: "Moest jij niet naar Gorleben?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten