Herstellingsoord

Met een verkouden kop vertrok ik op de ochtend na de verkiezingen voor de Provinciale Staten, die niet voor iedereen goed verlopen is, naar de Leidse IJshal. Het was zonnig winterweer. Het had 's nachts gevroren met een oostenwind. Als we dit weer in januari hadden gekregen....
Drie weken geleden had ik voor het laatst met de krasse knarren gereden. Ik deed de gebruikelijke piramide van 5,10, 15, 20 en 25 rondjes en dan in omgekeerde vorm terug. Daar er nog een paar mensen in de afgelopen weken last gehad hadden van griep of lichte blessures, lag het tempo wat lager dan gebruikelijk. Bovendien waren er wat meer "uitrijrondjes".
Op dit laatste punt werd ik gekscherend aangeschoten door Wim van Huis: "Het is hier toch geen vakantieoord?"

Waarop ik ad rem kon antwoorden: "Nee, een herstellingsoord!"
In ieder geval hebben we met 10 krasse knarren heerlijk gereden. Toen we in de kantine aan de koffie en de chocolademelk zaten, hield Wim zijn sportschoen boven de tafel, met de zool naar mij gericht. Nu is Wim een kleine maand geleden in Egypte geweest en binnen een paar weken was president Hosni Moebarak afgetreden en moest hij het land verlaten.
Ik moet me nu dus ernstig zorgen gaan maken over mijn positie als coördinator van de krasse knarren. Als ik dus, na wekenlange demonstraties op het Stadhuisplein met leuzen als "Bert moet weg!", over een paar weken met al mijn miljarden in Saoedi-Arabië zit, dan weten jullie, hoe dat zo gekomen is....