Een reisje langs de Rijn

In de jaren '70 hadden Willy en Willeke Alberti een grote hit met het nummer "Een reisje langs de Rijn".

Een andere associatie, die men heeft met een reisje langs de Rijn, is die van "De Zonnebloem", die gehandicapten en hun begeleiders de mogelijkheid biedt, om ook eens op vakantie te kunnen gaan.
Kortom, een van de laatste plekken, waarvan je met trots vertelt, dat je op vakantie bent geweest, is dus dat beladen "reisje langs de Rijn".
Ons reisje begon met een ontbijt in Hotel Regent in Euskirchen, waar ons ontbijt zeer Duits begon met bacon met gebakken ei, hetgeen onze dagelijkse kost was bij de wandelvakantie in Dartmoor.
Na de kettingen gesmeerd te hebben, reden we door het centrum van Euskirchen naar het punt, waar we Reitsma's Route naar Rome weer oppikten.

Door de golvende akkers fietsten we naar Ludendorf. Onderweg zagen we een buizerd, die vlak voor ons opvloog, en een geelgors. Vanaf Miel kwamen we langs een snel stromende beek te rijden. Je merkte nauwelijks, dat je steeg, maar het water vertelde een ander verhaal. Van Flerzheim naar Lüttenberg, waar we de Swistbach verlieten, was dat wel duidelijk.
We daalden af naar Bahnhof Kottenfrost om daarna 5 km door dit prachtige bos naar Villiprott te fietsen. Bij Holzem begon het klimmen en dalen. Na het stoplicht moesten we 2,2 km vrij pittig klimmen. Het uitzicht was mooi, maar helaas wel wat heiig. Bij Werthoven daalden we om aansluitend een klim van 5% voor de kiezen te krijgen.
Na 4 km op een golvende weg door het bos gereden te hebben, volgde een afdaling van 4 km, waarvan een paar kilometer van 6%, mét haarspeldbochten. Fantastisch!

Zo reden we Remagen binnen, waar we in de winkelstraat wat aten en dronken, alvorens naar der Rhein af te dalen.


Tot Bad Breisig reden we over het fietspad langs de Rijn. We passeerden de restanten van de spoorbrug, waarover de geallieerden in 1945 de Rijn overstaken en zo de bevrijding van de Nazi's bewerkstelligden.
Het was een mooie tocht, met aan beide zijden van de rivier heuvelhellingen in alle soorten en maten. Het was volop genieten van het reisje langs de Rijn. Bij Bad Breisig lunchten we op een bankje met vrij uitzicht op der Rhein.


Het was een komen en gaan van schepen, waaronder de Willem Antonie.
Spoedig daarna moesten we de rivier verlaten om via Brohl-Lützing die Autobahn mis te houden.

We kwamen uit in Namedy, waar we het lokale kasteel bekeken vanaf de binnenplaats.


Bij Andernach, een gezellig stadje, kwamen we weer aan de Rijn, maar dat was van korte duur, want er volgde een tocht door het industrieterrein rondom de binnenhaven.
Daarna konden we kilometers lang langs de rivier fietsen, in wielershirt en koersbroek. De zon was doorgebroken en het was behoorlijk warm. We reden bij Weissenthurm dan ook langs een kerncentrale.
Het uitzicht op de Rijn, die zich hier om een eiland heen splitste, was heel mooi, met Vallendar tegen de heuvels aan op de overzijde.
Vrij spoedig kwamen we bij de buitenwijken van Koblenz. Tot de binnenhaven konden we op het fietspad langs de rivier blijven rijden,. Daarna moesten we over het industrieterrein, met aansluitend een Umleidung.
Op een gegeven moment zagen we veel buitenlandse vlaggen. Dat moest de camping zijn, hetgeen klopte. We reden langs de bij de samenvloeiing van Rijn en Moezel gelegen camping. Er was nog plek genoeg.