Klapschaatsen

Voor het eerst in ruim een maand had ik mijn klapschaatsen aan. Tijdens de natuurijsperiode reed ik iedere dag op mijn kluunschaatsen. Daarna paste ik er niet in, omdat mijn linkervoet anderhalf keer zo dik was als mijn rechtervoet. Dat krijg je ervan, als je op te grote voet leeft....

De eerste rondjes voelde het gek aan, maar gaandeweg de piramide, die ik met een tiental andere krasse knarren schaatste, ging het steeds makkelijker. De bekende werking van het motorisch geheugen. Er reed een man of 20 op de buitenbaan, dus we hadden alle ruimte. De snelheid werd hier niet door afgeremd.
Het schaatsseizoen loopt langzaam maar zeker ten einde, maar er waren wel een paar nieuwe gezichten in de Leidse IJshal. Een van hen was Jean Lamet, die ons tempo goed bij kon houden. Tijdens het uitrijden na een blokje van 20 rondjes raakte ik met hem aan de praat. Het was pas de derde keer, dat hij op noren stond. Hij had altijd op ijshockeyschaatsen gereden!

Hij was aan het trainen voor de winterbiatlon van 18 maart aanstaande. Deze Jean komt er wel.