Een van de merkwaardigheden in het menselijke leven is, dat we naar heinde en verre afreizen voor het aanschouwen van bijzondere bezienswaardigheden, terwijl we dezelfde bezienswaardigheden vlak bij huis links laten liggen. Zo was ik nog maar 2 keer in mijn leven naar de bloemencorso wezen kijken, terwijl ik ook nog maar een paar keer naar de Keukenhof ben geweest.
Mijn eerste corso was in mijn kinderjaren, toen ik op de fiets van Nieuw-Vennep naar Hillegom was gereden. De tweede keer was een paar jaar geleden, toen ik met Ada uit Haarlem kwam fietsen, waarbij we in Hillegom letterlijk op de bloemencorso stuitten. En eerlijk is eerlijk: we vonden het best mooi.
Sinds december hebben we een Spaanse schone in huis.
Ana is geboren en getogen in de bergen van Asturias, dus voor haar was het bezoeken van de bloemencorso iets om naar uit te kijken. Na met Ada boodschappen gedaan te hebben op de Leidse zaterdagmarkt, fietsten Ana en Siebe door naar Voorhout. Hier had ik met hen afgesproken bij de KTS.
Om kwart over 11 kwam onder een grauwe lucht de kleurrijke corso langsgereden. Ana keek haar ogen uit. Er werden foto's gemaakt en filmpjes geschoten van de vele praalwagens. Zo kan de familie in Spanje meegenieten van deze bloemenweelde.
Na de corso fietsten Siebe en Ana naar de bollenvelden bij Noordwijk, waar Ana de schoonheid van de Bollenstreek leerde kennen. Ik reed naar de andere kant van Voorhout om te kijken of mijn oude schoovriend Wim Beenakker thuis was. Ik had geluk. Zodoende kon ik bij een kop thee weer eens bijkletsen met Wim en Joke. We zien elkaar niet veel, maar als we elkaar zien is het altijd meteen weer goed: het kenmerk van een goede vriendschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten