Rust en Vreugd

In een grijs doch langharig verleden, gingen we ieder jaar dauwtrappen op Hemelvaartsdag. Dat zat er dit jaar niet in. Gisterenavond kreeg ik spierpijn in mijn bovenlijf, toen ik van mijn werk naar huis fietste. "Ik ga toch geen griep krijgen", flitste het door mijn hoofd. Dat zou me alsnog mijn tiende marathon gaan kosten.
Thuis nam ik meteen een paar keer infludo en hield me verder die avond heel rustig met wat bloggen en wat lezen. Om half 11 ging ik naar bed, waar de slaap al vrij snel kwam. Met wat korte onderbrekingen sliep ik door tot half 9. Niet echt wat je dauwtrappen kunt noemen.

Na het ontbijt bracht ik oud papier, plastic en glas weg naar de daarvoor bestemde bakken en ging een stukje fietsen. Eerst fietste ik naar de volkstuin van Ana en Siebe, waar alles door het groeizame weer van de laatste maand de grond uit gespoten was.
Via de lommerlijke dreven van Wassenaar reed ik naar de Landgoederenroute. Vooral het bord "De Hartenkamp" haalde bij mij veel mooie herinneringen naar boven. Tegenover Pedagogische Academie "De la Salle" lag aan de overzijde van de Herenweg op landgoed "De Hartekamp" en psychiatrische instelling.

De Pedagogische Academie met HAVO-top lag eveneens op het terrein van een landgoed, pal naast speeltuin "De Linnaeushof". Ik kan u verzekeren: je ging hier iedere dag met plezier naar school!
Door de bossen fietsend kwam ik uit op het parcours, waar ik regelmatig met Hans Boers loop. Op de plek, waar vroeger de Menken melkfabriek stond van de orrichter en naamgever van de Menken IJshal, staan nu appartementenflats uit het hogere marktsegment. Ik fietste door de poort het landgoed "Rust en Vreugd" op en een kilometer verder weer af.
Onder de A44 reed ik de Horstlaan op om langs de nederige stulp van de jarige Maxima te fietsen. Uiteraard verwachtte ik, dat hier een lakei me op stond te wachten met de mededeling: "Meneer Breed, zou u zo goed willen zijn om een bakkie te komen doen bij de jarige en haar man?", maar helaas, dit royale gebaar bleef achterwege.
Ik fietste door naar Leidschendam, waar ik bij Hans Boers in de zonnige achtertuin even kon bijkletsen onder het genot van een kop muntthee. Via de Velostrada reed ik met 33 km op de teller weer op huis aan. Ik was bepaald niet de enige fietser op deze mooie Hemelvaartsdag. Onderweg was ik ook al veel hardlopers en wandelaars tegen gekomen.
Thuis waren Ana en Siebe druk doende alles in orde te brengen voor de komst van Ana's broer Ivan en zijn vriendin.

Na de lunch ging ik nog een kilometer of 6 hardlopen langs de rand van de Stevenshof. Tot mijn verbazing was de Annie Romeinsingel nu geheel met klinkers bestraat. In 3 werkdagen tijd! Kennelijk heeft de komst van de marathon het werktempo lichtelijk verhoogd.
Terwijl ik me ging douchen, gingen Ana en Siebe de molen van de Stevenshof bekijken, die ter gelegenheid van deze polderdag geopend was.

Zo kon deze bergbewoonster uit Asturias met eigen ogen aanschouwen, hoe de polders in vroeger jaren drooggelegd en drooggehouden werden.

Mijn trainingsarbeid voor de marathon van Leiden zit erop. Ik pak nu een paar dagen rust. Met vreugde zal ik me op het lezen storten.