Haagweg 4

Ieder jaar is in Leiden in september de Kunstroute. Ateliers van alle soorten kunstenaars zijn dan opengesteld. Ik was naar de binnenstad van Leiden gefietst en bezocht de oude Ambachtschool aan de Haagweg, waar tegenwoordig tal van kunstenaars hun ambachtelijk werk verrichten.

Net als vorig jaar ging ik in Haagweg 4 langs bij Mary Geradts.
Daar zij in gesprek raakte met een potentiële koper van een van haar kunstwerken, wilde ik verder niet storen in de zakelijke besprekingen en begaf ik me naar de hoogste verdieping, waar Douwe Kinkel een lokaal deelt met Wim Kuin.
Bij binnenkomst zag ik een aantal werken aan de muur hangen met schaatsers.
"Die zijn van Douwe", dacht ik, maar dat was fout gedacht van me. Deze waren van Wim Kuin.

Zoals het een goed architect betaamd had Douwe veel moderne stadsgezichten geschilderd. Het lijnenspel beheerst hij helemaal.
"Douwe kan eindeloos op iets oefenen", zei Wim.
"Dat klopt", beaamde ik: "Net als met schaatsen is hij een echte doorDOUWEr!"

Om 2 uur fietste ik naar huis om na wat gegeten te hebben nog even te gaan skeeleren.
Buienradar gaf me niet veel hoop, maar gezien de voorspellingen voor de komende week wilde ik het toch nog even waarnemen. Daar skeeleren op nat asfalt aan mij nog niet besteed is, bleef ik in de buurt van huis. Ik reed vooral rondjes om en door het park.

Om half 4, na een uurtje skeeleren met veel aandacht voor de bijhaal, begon het inderdaad flink te betrekken. Ik reed naar huis, waar ik een verfrissende douche nam, waarna ik keek naar de ontknoping van het WK in Valkenburg. Philippe Gilbert maakte zijn favorietenrol, net als Marianne Vos, waar.