De Deylertunnel

Vanmorgen fietste ik naar de bibliotheek van Katwijk aan den Rijn, waar ik ruim 20 jaar als hoofd werkzaam was. Die tijd ligt inmiddels al weer ruim 7 jaar achter ons. Dat een klant aan me vroeg: "Bent u nieuw hier?" is wat dat aangaat wel te begrijpen.
Op weg naar Katwijk aan den Rijn werd ik ter hoogte van Valkenburg overvallen door een fikse hagelbui, het bewijs, dat de bovenlucht flink koud is. Aan de grond was het met de zuidwestenwind een graad of 5 warmer dan gisteren.
Na mijn zaterdagdienst fietste ik naar huis, kleedde me om en reed in de regen een klein half uur later richting Den Deyl. Hier zag ik, dat de Deylertunnel eindelijk klaar was. Met Hans Boers liep ik even later door deze fietstunnel. Deze zag er uit als een kunstwerk. De tunnelwanden waren één groot mozaïek.

Het heeft dan ook een lieve cent gekost. Bovenop de 7,2 miljoen euro, die de gemeenteraad van Wassenaar ter beschikking had gesteld, met 1,8 miljoen was overschreden. Typerend voor hoe we aan het begrotingstekort gekomen zijn. Als bedrijven onderling afspreken, dat iets voor een bepaald bedrag (op)geleverd wordt, dan gebeurt dat ook voor dat contractueel vastgelegde bedrag.
Waarom kan dat bij de overheid nou nooit? Bedrijven tekenen toch in voor een bepaald bedrag? Dan liggen die bedragen toch contractueel vast? Of ben ik nou te naïef?

Met lopen viel de naïviteit wel mee.
Via de lommerrijke Wassenaarse dreven liepen Hans en ik in de miezerregen naar de fietstunnel bij de voormalige dierentuin om vandaar naar de Horstlaan te lopen. De laatste keer, dat Hans en ik hier gelopen hadden, was ruim 2 maanden geleden, toen we in het donker dit traject aflegden. Toen was het rustig, nu ook.
Tijdens onze loop door "De Horsten" kwamen we zegge en schrijve 5 wandelaars tegen. Kennelijk hield de regen bij temperaturen van 4 graden boven nul veel mensen weg van een prachtige wandeling door dit mooie landgoed.
Na een klein uur lopen hadden we de ruim 10 km van onze duurloop afgelegd. We waren hier net mee klaar, of de hemelsluizen gingen weer open.

Ik fietste door de Deylertunnel naar Nellesteijn, dat in een van de bochten van het parcours van de toenmalige wintertriatlon gelegen is. Bij deze boerderij kocht ik kaas.

Hoewel ik het programma nog nooit gezien heb, schijnt boerin Annemarie een hoofdrol in "Boer zoekt vrouw" te hebben gespeeld.

Kennelijk met succes, want er hing een geboortekaartje van Daan op de toonbank.

Als een verzopen kat kwam ik thuis aan. Ada zei, dat er nog een paar boodschappen gedaan moesten worden. "Dat doe ik wel", antwoordde ik: "Ik ben toch al nat."
Na mijn plichten te hebben verricht ging ik zo snel mogelijk richting badkamer.
Wat is een warme douche in dit soort omstandigheden toch lekker!