Binding

Eenieder, die mij kent of die dit blog bezoekt, weet, dat ik zeer gehecht ben aan mijn schaatsen. Het was de afgelopen weken dan ook een rare gewaarwording, dat ik zowel op de Belterwiede als op de Rottemeren het ineens met een schaatsijzer minder moest doen, toen ik door prutijs of in een scheur reed.
De binding deed dus niet helemaal, wat hij moest doen. Nu zit er wel enige logica achter. De binding van kluunschaatsen is die van langlaufschoenen. Als je bij het langlaufen valt, is het prettig, dat je los komt van de lange latten. Dit voorkomt blessures zoals botbreuken.
Bij het schaatsen ligt dit toch een tikkeltje anders. De kans, dat jij of een medeschaatser een blessure oploopt is juist groter als je een schaatsijzer om een of andere reden verliest.
Vanmiddag fietste ik vanaf mijn werk naar huis, haalde daar mijn kluunschaatsen en mijn oude bindingen op en fietste door het park "Cronesteyn" naar Zoeterwoude-Rijndijk, waar ik vorig jaar de bindingen gekocht had. Ik werd bij Van Bemmelen Sports goed geholpen. Er werd gekeken, waar het probleem zat. Om een of andere reden zat er een beetje speling in de binding. Er werd getest met het vastklikken van een nieuwe Rossignol-binding, de laatste, die men in voorraad had. Deze zat een stuk vaster dan de binding, die aan mijn ijzers vast zat.

Men was zeer coulant en ik kreeg de laatste Rossignol-bindingen zonder problemen mee. Bij Van Bemmelen Sports weet men tenminste nog, wat klantvriendelijkheid is!
Op weg naar huis kwam ik Sjaak Stuijt tegen. Hij was juist terug van een week aan de Weissensee, met een Alternatieve Elfstedentocht op een traject van iets meer dan 4 km. Men moest 48 rondjes op uitgetrapt ijs rijden. De altijd lichtvoetig schaatsende voorzitter van de IJVL was derde geworden op 10 minuten van het snelste duo.
Met de harde wind tegen fietste ik onder mooie winterluchten op huis aan.