Eentje moet er de eerste zijn

Bij de Vogelplas was niemand te zien, toen ik daar aankwam. Er was nog niet op geschaatst. Normaal gesproken zou ik dan rechtsomkeer maken. Dit keer was het echter anders. Gisterenmiddag zag ik de boer, die aan de Vogelplas woont, op het ijs lopen. Hij mat de dikte. Het was 5 cm. Ik liep ook het ijs op. Dat gedeelte was best stevig, maar dat kon niet gezegd worden van de kant, waar we het ijs op stapten. Door de dikke laag sneeuw kon je hier lastig lopen.
Wat echter de grootste bottleneck was om gisteren niets op mijn blog te zetten was het middengedeelte met prachtig zwart ijs. De dag ervoor lag het nog open.
Vorig jaar was hetzelfde het geval en mijn blog had kennelijk een aanzuigende werking op liefhebbers van schaatsen op natuurijs, waarna diverse mensen zich niet aan mijn aanwijzingen van waar je veilig kon schaatsen op de Vogelplas hielden. Dit kostte menigeen een nat pak.
Daar het beter was om het ijs de kans te geven dikker te worden, hield ik dit dus uit mijn verhaal.

Na een behoorlijk koude nacht had ik eerlijk gezegd verwacht om andere schaatsers op de Vogelplas aan te treffen.

Ze waren er echter niet. Daar eentje de eerste moest zijn, "offerde" ik me maar op. Normaal gesproken is dit tegen alle veiligheidsregels in om als eerste in je eentje op natuurijs te gaan schaatsen, maar ik ken de Vogelplas behoorlijk goed. Het stuk langs de Kniplaan is maximaal 30 cm diep.

Daar een nat pak bij een graad of 5 onder nul geen pretje is, reed ik de eerste oversteek van de boerderij naar de opstapplek bij de A4 stapvoets. Eerst wilde ik het ijs goed verkennen. Het gaf geen kraakje, niets. Dik genoeg dus.
Er zitten echter wel een paar vrij grote witte bellen onder het ijs: lichtbellen. Hier is de draagkracht van het ijs een stuk minder. Deze hield ik dus mis.
De bovenlaag was niet altijd even glad, maar er was prima op te schaatsen. Per oversteek ging de snelheid wat omhoog. Op een gegeven moment kwamen er wandelaars op het ijs. Zij kwamen informeren, waar geschaatst op de Vogelplas kan worden. Soms vroegen ze eerst aan mij: "Ben jij Bert Breed?"
Morgen zijn zij van de partij. Onder hen is IJVL-lid Kobus Turk.

Na ruim een half uur in mijn eentje gereden te hebben, kwam er een tweede schaatser. Samen reden we een paar keer op en neer, terwijl Jochem en René zich ook bij ons voegde. Terwijl ik met hen stond te praten, ging de wat avontuurlijk ingestelde tweede schaatser proberen, of hij de Vogelplas rond kon rijden. Dat kon niet. Het liep dood op het nog dunne zwarte ijs. Maar we hoeven maar een beetje geduld te oefenen. Het ijs wordt de komende dagen dik genoeg.

We reden daarna met zijn vieren op en neer langs de rand van dit meertje, dat in het midden dieper is, dan menigeen denkt. Het is daar tweeënhalve meter diep!!!!
De komende dagen zal het midden dan ook door alle schaatsers gemeden moeten worden! En dat kan ook makkelijk, want als je langs de rand van de Vogelplas een rondje kan rijden, dan heb je er een kleine 3 km op zitten!
Het ijs glijdt het beste aan de noordkant, langs de Kniplaan, en langs de A4 aan de oostzijde. Zoals meestal heeft de zuidwesthoek ribbeltjesijs.
Om kwart voor 4, na 2 uur schaatsen op de afgelopen maandag door Bert Raaphorst op de foto gezette Vogelplas, stapte ik weer op de fiets naar huis. Morgen ben ik er weer te vinden.