Adieu, Kloosterhof

Wie de titel van dit stuk leest, trekt wellicht de verkeerde conclusie. Het klinkt een beetje alsof ik een monnik ben, die besloten heeft om uit te treden.

En dat is dus aan de vooravond van het conclaaf niet het geval.

Want ja, u weet hoe dat gaat in zulke zaken: mijn naam wordt genoemd!

Ik wil echter niet op de feiten vooruit lopen, maar mocht het zo ver komen, dan zal ik het pontificaat aanvaarden als Pias I.

Vooralsnog slaat de titel op mijn laatste zaterdagdienst in de bibliotheek van Rijnsburg. De officiële naam, die deze bibliotheek ooit gekregen heeft, is "De Kloosterhof".

De bibliotheek gaat over 2 weken namelijk verhuizen naar het voormalige gemeentehuis van Rijnsburg, waar het met andere instellingen een Kulturhus gaat vormen. Dit Kulturhus heeft de naam "De Burgt" gekregen.
Wat dat aangaat symboliseert de verhuizing van "De Kloosterhof" naar "De Burgt" de Middeleeuwse geschiedenis van Rijnsburg, toen er zowel een burcht als een abdij gevestigd waren.

Er zijn diverse graven en gravinnen van Holland in de abdijkerk van Rijnsburg begraven, waaronder vermoedelijk ook de bekendste graaf van Holland, Floris V.


Om kwart over 1 verliet ik "De Kloosterhof", waar ik 3 jaar met veel plezier mijn zaterdagdiensten heb gedraaid. Dat was nu historie. Maar waar geschiedenis is, daar is ook toekomst. In de regen fietste ik door naar Katwijk aan den Rijn, waar ik bij Boekhandel Van den Berg een extern geheugen voor onze computer kocht.
Thuis gekomen hield ik mijn regenbroek maar aan, daar ik nog even wat boodschappen moest doen. Om 3 uur begon ik in de nog niet opgehouden regen aan een trainingsloop van 12 km. Mijn nieuwe schoenen lopen nog steeds lekker, maar ik heb wel het idee, dat er eerder en meer vocht bij mijn tenen terechtkomt. Met een uurtje lopen is dat nog geen probleem, maar bij trainingen van 30 km en zeker bij de marathon heb je dan wel meer kans op blaren.
Geheel in de stijl van deze dag liep ik ook over de Papelaan, langs "De Horsten", de verblijfplaats van de toekomstige koning Willem-Alexander. Van de Graven van Holland naar het Huis van Oranje is maar een klein stukje lopen en fietsen, ook al omvat het meer dan een millennium vaderlandse geschiedenis. Een periode, waarin de macht verschoof van de geestelijkheid via de adel naar de burgers. Dit alles flitste door mijn hoofd op de dag dat ik zei: "Adieu, Kloosterhof!"