Uitrijden op de Uithof

Om kwart voor 7 zat ik op de fiets naar de Leidse IJshal. De enorme hoeveelheid ijsbrokken op het parkeerterrein gaf duidelijk aan, dat daar niet te schaatsen viel. Daar het momenteel veel te koud is voor de tijd va het jaar, zal het vermoedelijk veel langer duren, voor het laatste ijs van deze prachtige schaatswinter is weggesmolten.
Voor het zo ver is, ging ik toch nog een keer schaatsen. Tijdens het ophalen van de spullen voor de winterbiatlon kwam Willem van Vliet met het plan om deze week nog een keer op de Uithof te gaan schaatsen.

Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Zodoende werd ik om 7 uur opgepikt en samen reden we naar Den Haag.

"We komen er ongetwijfeld bekenden tegen", zeiden we tegen elkaar. Hetgeen klopte.
We konden pas later op het ijs, daar jeugdwedstrijden waren uitgelopen, maar toen we de baan op konden, kwam ik meteen 2 bekenden tegen: Bert Staal, met wie ik de commissie Opleidingen vorm bij de IJVL, en onvermijdelijk Dick de Bles.

Waar ik ook op natuurijs schaats, meestal ontmoet ik deze Haagse schaatstrainer. En vandaag had het ijs op de Uithof veel weg van natuurijs. Zwart ijs, wel te verstaan. Ondanks dat er niet gedweild was, gleed het dankzij de temperatuur rond het vriespunt fantastisch.
Het eerste rondje deden Willem en ik rustig, maar het rondje daarna sloten we aan bij een klein peloton met een behoorlijk tempo. We reden aan de staart, maar gaandeweg kwamen we steeds verder naar voren. De meesten reden 5 rondjes op kop en lieten zich dan afzakken naar de staart van de groep. De enige groep, die sneller was dan ons peloton, bestond voor een groot deel uit rijders van HVHW onder bezielende leiding van Dick de Bles.
Na ruim een half uur schaatsen kwam Willem op kop. Ook hij dacht: "Geef me de vijf!"

Een forse man in Bioracer-pak had zich tussen ons in gewrongen en nam de volgende 5 voor zijn rekening.
Daarna was het mijn beurt. En wie mij een beetje kent weet, dat als ik lekker rijd, ik het niet bij het minimum houd. Mijn aflossing duurde 14 of 15 rondjes en toen ik van kop af ging, zag ik tot mijn stomme verbazing, dat er nog maar 3 schaatsers achter mij reden. Deze gaven echter zoveel gas, dat ik moest passen.
Ik reed een stuk in mijn eentje, tot ik weer bij een andere groep aan kon sluiten, waarbij het ritueel van op kop komen zich weer herhaalde. Nu hield ik me wel aan de 5 rondjes.
Om kwart voor 10 werd ons vriendelijk doch dringend verzocht om na ruim 100 rondjes "uitrijden" de Uithof te verlaten. Een soort bel voor de laatste ronde dus!

Met een "ereronde" besloten Willem en ik het prachtige schaatsseizoen 2012-2013, met schaatsen in de Wieden als hoogtepunt.