Zuiderzeemuseum

In Noord-Holland wordt op de zaterdag voor Pinksteren luilak gevierd. De haan en de vogeltjes in de bomen hielden zich daar strikt aan, want om half 6 was het een gekraai en gezang van jewelste. Na een wandeling naar het toiletgebouw moest ik weer even opwarmen in de slaapzak, maar daarna kwam de slaap snel.
Om half 8 werden we wakker door getoeter. "Joep is er", dachten we, maar dat bleek niet het geval. Vermoedelijk was het een kind, dat de traditie van luilak nog in ere hield.
Joep Kapiteyn was er om half 10. Hij had via internet een nieuwe koepeltent gekocht, die we met zijn vieren opzetten, voordat we om 10 over 10 aan de ontbijttafel aan konden schuiven.

De weersvoorspellingen voor zaterdag waren niet goed, zodat we besloten naar het Zuiderzeemuseum te gaan. Als het in het openluchtmuseum te slecht was, konden we naar het binnenmuseum toe. We zouden er met de auto heen rijden.


Onderweg kwamen we langs het geboortehuis van Margriet. We reden aan de voet van de Zuiderzeedijk over de slingerende weg naar Enkhuizen.
Na € 111,50 gepind te hebben, stapten we in de boot naar het Zuiderzeemuseum.








We stapten uit bij de kalkovens.

"Hier bakken ze pizza's in", zei Tim tegen een paar kinderen.
Dit zette de toon voor de rest van de dag.



We waren met zijn achten en waren elkaar zeer regelmatig kwijt. Er was ook zeer veel te ontdekken en te fotograferen in de leuke hoekjes.











Het kind in ons kwam volledig aan zijn trekken!





Op een gegeven moment hoorden we muziek, net nadat we een vers gerookte paling achter de kiezen hadden.






Het was half 2 en de skûtsjes voeren uit naar de start.




We wandelden naar de Zuiderzeedijk, waar "Kleintje Pils" stond te spelen.


Na het vertrek van de skûtsjes gingen we café "Hindeloopen" binnen, waar we koffie en thee met taart namen.


Tim regelde, dat we met zijn achten aan één tafel konden. Gelaafd zochten we de buitenlucht weer op en slenterden door het verleden.








Zo kwamen we ook bij de oude school. Het zou nog 20 minuten duren, voor de aardrijkskundeles zou beginnen. De les zou 3 kwartier duren.







De schoolmeester, door ons "Mees Kees" genoemd, probeerde passanten buiten passanten te verleiden de les bij te wonen.
"De les gaat zo beginnen."
"Meester, wij spijbelen vandaag."
"Ik zal het aan uw ouders melden", kreeg de ongeveer 60 jaar oude man te horen.
Wij kwamen na het bezoek aan de kerk de voddenboer weer tegen, net zoals we de man, die aan het punteren was, vaak zagen.
"Straks gaat hij zingen", zei Tim tegen de passagiers.




Om kwart voor 5 verlieten we het Zuiderzeemuseum weer per boot, die ons naar de parkeerplaats bracht. Voor 6 uur moesten de auto's daar weg. We parkeerden bij het station. De wandeling langs de haven was mooi. Er lagen diverse boten, waarvan je je afvroeg: "Hoezo, crisis?"
We zochten een eetgelegenheid en kozen "Dikke Mik" uit, waar we om 7 uur terecht konden. Vlak bij de gesloten Dromedaris zochten we schipperscafé "'t Ankertje" op, waar we met Texels Skuumkoppe een borreluurtje hadden.

Op weg naar "Dikke Mik"liepen we door wat oude straatjes, waaronder "Drie groene eikels".

Bij het restaurant zaten we op de bovenverdieping van de split level. Het was lekker warm.
Het hele restaurant hing vol borden, zoals "Veerdienst Enkhuizen-Stavoren gestaakt". Er hing zelfs een uithangbord van een Engelse Inn!
Maar het meest bijzondere waren de bordjes boven ons hoofd. "Buijskesweg" en "Breedweg" pal naast elkaar met in het midden daaronder "Pas op! Schrikdraad".

Het huwelijk in een notendop.
Het eten was prima. Zalm en biefstuk waren het meest gekozen, net als de ijscoupe als toetje.



Op weg naar de auto's wandelden we nog langs de haven met fotogenieke hoeken.

Er was ook een standbeeld van Paulus Potter.

Het was nog steeds bewolkt, toen we naar Oostwoud reden, maar de ondergaande zon kleurde de wolken rood.
"Avondrood, mooi weer aan boord", zeiden we hoopvol.
Op camping "Veerhof" speculeerden we druk over de kansen van Anouk met "Birds".

Onder het afdakje dronken we koffie en thee onder het vertellen van sterke verhalen. Voor deze laatste categorie was Botterbitter een toepasselijke drank. Om een uur of 11 zochten we de warme slaapzakken op.