De naam was een woordspeling en een kwinkslag naar Ambiorix, de koning der Eburonen, een Gallische stam, die ten tijde van Julius Caesar in opstand kwam tegen deze Romeinse keizer.
Maar Ambiorix is niet alleen de naam van een dappere Belg. Het is ook de naam van een schoenmaker in de Bakkersteeg in Leiden. Vanmorgen fietste ik naar schoenmakerij Ambiorix toe.
Het leer van een van mijn Mephisto-sandalen was doorgesleten. Nu kon ik 2 dingen doen: ik kon nieuwe sandalen kopen, of ik kon er een klein stukje leer op laten zetten. Bij de Bakkersteeg bleek, dat de 8 jaar oude sandalen nog te repareren waren. Ze zitten namelijk ontzettend lekker, ook met het fietsen. De zool is wat dikker dan die van andere sandalen, hetgeen bij het fietsen van lange afstanden heel erg prettig is. Het zijn kleine details, maar deze zijn wel belangrijk bij fietsvakanties, als je uren achtereen op de fiets zit.
De sandalen werden vakkundig gerepareerd. Het was letterlijk "Klaar terwijl u wacht"! De uitstekende service kende ik al van vorig jaar, toen mijn Rossignol-langlaufschoenen vakkundig gemaakt werden bij Ambiorix.
Voor € 5,- kan ik weer een paar jaar langer op deze heerlijk zittende sandalen lopen en er mee fietsen.
's Middags ging ik met het lunchpakket op de fiets naar de volkstuin, waar Ada haar groene vingers weer vaardig hanteerde bij het verzorgen van de planten.
Om half 4 zat ik nogmaals op de fiets. Ik had om 4 uur op de brug bij de Kniplaan afgesproken. En wat nooit gebeurt, geschiedde nu: Hans was te vroeg! Maar doordat hij mij niet zag, dacht hij, dat we bij de brug over de Vliet in Voorschoten afgesproken hadden. We liepen elkaar dus zo mis.
Uiteindelijk kwam Hans over de Oostvlietweg aangelopen. Zo begonnen we om 5 voor half 5 aan een rondje om de Vlietlanden heen. Het was in de zon behoorlijk warm.
Af en toe hadden we een stukje schaduw.
_352_235_c1.jpg)
We maakten nog een klein uitje naar het Klimeiland, maar dat liep, zoals we al vermoedden, dood. Terug dus naar het parcours, dat we door jarenlange training behoorlijk goed kenden. Bij het strandje aangekomen ging Hans zwemmen, terwijl ik doorliep naar de Kniplaan om mijn fiets op te halen. Terug bij het strandje nam ik afscheid van de biatleet en fietste naar huis, waar ik met iets warmer water mezelf schoon spoelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten