René de Vroomen

Iedereen, die op dinsdag- en donderdagavond in de Leidse IJshal schaatste, kende hem: René de Vroomen. Toen ik eind 1979 voor het eerst aan de Vondellaan kwam schaatsen, viel hij me al op. Een boom van een vent, die rechtop schaatsend steevast een hele sliert schaatsers achter zich aan had.
"Als ik eens zo goed zou kunnen schaatsen....", dacht ik.
Na een paar jaar kwam het moment, dat ik aan kon haken bij het treintje met René als locomotief.

Het ging steeds beter en er kwam zelfs een moment, dat ik de locomotief achter me liet om het proces van steeds iets langer aanhaken bij een snellere groep van voren af aan te herhalen.
René bleef in zijn gekende hoekige stijl een baken voor veel nieuw- en ook oudkomers. Zonder enige verslapping bleef hij een vol uur op kop rijden.
Een aantal jaren geleden verscheen hij ineens niet meer op het ijs.

Gezondheidsproblemen maakten het onmogelijk voor deze diesel uit de Jobo-ploeg (op de foto staand tweede van rechts) om nog te schaatsen. Maar hij kwam nog wel geregeld "een bakkie doen".
Vandaag zag ik een rouwadvertentie staan in het Leidsch Dagblad. Onze trainingsmaat René de Vroomen is overleden. De Grote Vriendelijke Reus is aan zijn laatste toertocht begonnen.