In de vorige eeuw hebben de vakbonden alles uit de kast gehaald om de vijfdaagse werkweek ingevoerd te krijgen. In de jaren '60 was het zo ver. In alle sectoren? Nee, in dienstverlenende beroepen bleef de zesdaagse werkweek bestaan. Als bibliothecaris ben ik eens in de 3 weken "gedwongen" om op zaterdag te werken.
Natuurlijk is het heerlijk om het hele weekeinde vrij te zijn, maar de zaterdag is een gezellige dag om te werken. De klanten hebben minder haast dan door de week, dus de sfeer is veel gemoedelijker. Je maakt dan ook vaker een praatje met klanten, een veelal onderschat onderdeel van ons mooie beroep. Onze klanten komen niet alleen voor de boeken of de informatie, maar ook voor een stuk gezelligheid!
Gisterenochtend kwam ik Willem van Vliet tegen, met wie ik in januari een paar prachtige toertochten op natuurijs heb gemaakt.
Hij vertelde me over de voorlichtingsavond over de schaatsreis naar Zweden. Het was een groot succes. In totaal hebben 13 personen zich aangemeld voor de reis naar de Zweedse meren.
Daarnaast hadden we het over de 1000 rondjes van Leiden, die op 15 december alweer aan de vierde editie toe is, met de Monique Velzeboer Foundation als goede doel.
Deze twee evenementen samen leverde het volgende verhaal op. Willem was vorig jaar met een paar Krasse knarren bij Falun de 200 km aan het schaatsen. Als vrij snel werden ze ingehaald door een jongeman van een jaar of 20, die hen met een prachtige techniek voorbij stoof. Na 110 km kwamen ze dezelfde jonge hond tegen. Hij zat er helemaal doorheen. De bekende beginnersfout: hij had de race niet goed ingedeeld en zichzelf volledig opgeblazen.
Oh ja, voordat jullie een verkeerd beeld krijgen van mijn beroepsopvatting: tussen de verhalen door hielp ik Willem aan de door hem gezochte boeken.
Na 's middags met Hans Boers door de veelkleurige Horsten gelopen te hebben, ging onder het kijken naar de 1500 meter op het NK de telefoon. Gerard van Tol zocht voor 's avonds een invaller voor het G-schaatsen.
Nu had ik deze week 6 dagen gewerkt en maar 5 dagen geschaatst. Het was dan ook een uitgelezen kans voor het herstellen van de balans.
Na een zestal pannenkoeken gegeten te hebben, zat ik om kwart voor 8 op de fiets naar de Leidse IJshal. Om kwart over 8 gaf ik schaatsles aan een tiental G-schaatsers. De nadruk lag op de zijwaartse afzet, een punt waar de meeste schaatsers nog zeer veel winst kunnen boeken. Met Steigerungen, glijstarts en de gewone start uit stilstand zat het uur er al weer op.
Behalve een zesdaagse werkweek had ik een vijfdaagse vrijwilligerswerkweek gedraaid. Al klinkt dat meer, dan het is. Het betrof telkenmale een uur. Je moet niet gaan overdrijven.
En een ervan heb ik al weer terugverdiend, doordat de klok een uur teruggedraaid werd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten