Of het nu kwam door het rasechte herfstweer, de griep, waardoor diverse mensen getroffen waren of dat er her en der kinderpartijtjes waren, dat weet ik niet, maar het was een stuk rustiger dan gewoonlijk. Mijn groepje bestond vandaag uit 7 kinderen.
Nu heeft elk nadeel zijn voordeel: je kunt de aanwezige kinderen veel meer en gerichtere aandacht geven. Doordat de pilonnen anders waren neergezet op de binnenbaan, konden we rondjes rijden, waarbij we zelfs aan het oefenen van pootje over toekwamen. De allerleukste oefening vonden de kinderen echter toch de buikschuiver. Vanuit de hoek, waar we stonden vaart maken tot de tweede blauwe lijn en dan zo ver mogelijk op de buik doorschuiven. De kinderen deden het zo graag, dat ze het een halve ronde verder nogmaals deden.
De tijd vloog om. Na de dweilpauze van een kwartier kon ik nogmaals naar de binnenbaan. Net als vorige week waren de twee Turkse broertjes niet op komen dagen, zodat ik Nick weer privéles kon geven. Met op maat gesneden oefeningen boekte hij wederom grote vooruitgang, nadat hij bekomen was van de schrik van een val bij een mislukte remoefening.
Ik nam vooral veel tijd om de zijwaartse afzet en het achterop zitten te oefenen. Ik klikte daarvoor zelfs de ijzers van mijn schoenen, zodat Nick met eigen ogen kon zien, dat de ijzers niet recht zijn, als je de loopvlakken tegen elkaar houdt, maar dat er dan een cirkel van circa 20 meter tevoorschijn komt. Door deze ronding kun je glijden over het ijs. Met puur vlakke ijzers zou dit nauwelijks lukken.
Na deze uitleg ging het schaatsen ineens een stuk beter. In 4 schaatslessen is het dus mogelijk om een kind de basisbeginselen goed bij te brengen.
Aan het slot van de les deden we uiteraard weer een spelletje. Dit keer tikkertje. Er waren drie en bij de tweede keer vier tikkers. Als je getikt was, werd je letterlijk getikt en gig je heel gek schaatsen. Op het eerste oog misschien een rare vorm van tikkertje, maar er is wel degelijk over nagedacht. Door je raar op je schaatsen te bewegen, gooi je jezelf telkens uit balans. Je bent dus constant aan het corrigeren. Zonder dat de kinderen het door hebben, doen ze in spelvorm een balansoefening!
Waar in vroeger jaren bij de laatste les voor Sinterklaas een paar Zwarte Pieten op het ijs verschenen, blonken deze de laatste paar jaar uit in afwezigheid. Ik had me er al bij neergelegd, dat ook 2013 Pietloos zou verlopen.
Toen de kinderen naar huis gingen, verscheen Zwarte Piet alsnog. Hij had op de site van de IJVL gekeken, waarop stond, dat de schaatsles pas om kwart voor 7 was afgelopen. Zodoende waren diverse kinderen de late Piet misgelopen.
Misschien dat de VN zich hierover kan buigen tijdens de Zwarte Pieten-discussie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten