Pirouette

Met zeer gevoelige bovenbenen fietste ik voor de verandering in de regen naar de Vondellaan. Dankzij het nieuwe rooster, waarmee ik per 1 januari op dinsdagavond in de uitlening kom te werken, was dit een van de laatste keren, dat ik op mijn vaste schaatsavond in de Leidse IJshal de ijzers onder kon binden. Aan een traditie van 34 jaar komt volgende maand een einde.
Aanvankelijk zag het er naar uit, dat het niet zo druk zou worden, maar dat viel reuze mee. Naast een tweetal pelotons van elk ruim 10 man schaatste er een 40-tal andere schaatsers op de buitenring, waaronder behoorlijk wat nieuwkomers. Een van hen reed voor het eerst op noren. Hij had wel al vaker op ijshockeyschaatsen gereden en kon behoorlijk goed skaten.
Deze behendigheid kwam hem goed van pas, toen hij na het uitkomen van de bocht zijn balans verloor. Ik reed in een peloton, dat hem in wilde halen. Ik schatte in, dat hij onderuit zou gaan, maar in een uiterste poging om overeind te blijven, maakte hij een pirouette. Op noren!!!

Vervolgens reed hij wel regelrecht op de boarding af. Hij kon zich er aan de bovenkant aan vastklemmen. Zo kon het peloton hem veilig passeren. Zonder valpartij. De beginneling op noren reed daarna zonder problemen weer door.
Zelf begon ik zeer rustig. Ik had me voorgenomen om alleen maar op techniek te gaan rijden. Ik schaatste op de tweede plek in het peloton achter Rein Knetsch, die een gelijkmatig tempo heel lang vol kan houden. De snelle groep dubbelde ons diverse keren. Om 9 uur ging Rein een paar rondjes uitrijden en kwam ik op kop. Ondanks mijn voornemen om rustig te blijven rijden, schroefde ik het tempo toch op. Na een minuut of 10 nam Aad van Tol de kop over en een paar minuten later deed Henk Distelvelt het eveneens. Beide keren ging het tempo ook omhoog. Tot mijn stomme verbazing kon ik deze versnellingen gewoon bijhouden.
Kennelijk werden mijn beenspieren steeds soepeler, naarmate ik langer schaatste. Maar ze werden desalniettemin niet zo soepel, dat ik me waagde aan de pirouette.