Als Alfred Heineken nog geleefd zou hebben, dan zou één ding als een paal boven water staan: voor hem zou die bewuste novemberdag als een zwarte bladzijde te boek staan.
Gisteren stond in het teken van de 30e verjaardag van onze oudste dochter. 's Ochtends deed ik alle boodschappen, uiteraard op de fiets. Om kwart voor 2 reed ik over de Velostrada naar het station van Voorschoten. Hier vandaan liepen Hans Boers en ik een rondje door De Horsten. De hoofdbewoner was afwezig.
Hij was in Moskou bezig om het ietwat tumultueuze vriendschapsjaar met Rusland af te sluiten.
Het was halfbewolkt, toen we door het prachtige landgoed naar de Papelaan liepen.
Toen Ada en ik om half 5 op de fiets naar Leiden fietsten om de trein naar Rotterdam te pakken, was het zwaar berokken en de eerste regendruppels vielen. Het begin van zware regenbuien, waar we in Rotterdam te maken mee zouden krijgen. Deels met de tram en deels wandelend gingen we naar het huis van de jarige Ike. Na onze oudste dochter gefeliciteerd te hebben, kwamen mijn schoonouders ook.
"Jullie zijn 30 jaar opa en oma", kregen ze van het feestvarken te horen, die overdag door 6 vriendinnen op sleeptouw was genomen.
Na een kopje thee en een stukje taart liepen we in de stromende regen naar de een kwartier wandelen verder gelegen "Zino Urban Bistro".
Met het hele gezin en een vriendin van Ike hadden we een gezellige avond in een prima restaurant. Er is plaats voor ongeveer 30 gasten. Je kon kiezen uit 3 voor-, hoofd- en nagerechten. Het eten was heerlijk, de sfeer gemoedelijk en de prijs-kwaliteitsverhouding was goed. Kortom, wie in Rotterdam uit eten wil gaan: Zino Urban Bistro kan ik aanbevelen.
Het weer niet, want hoewel het droog was, toen wij vertrokken, kregen we na de tramreis bij Rotterdam Centraal weer een bui op ons hoofd. Maar dat kon ons niet deren.
Wij hadden een gezellige avond gehad exact 30 jaar geleden na de mooiste dag van ons leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten