Een gonzend geluid

Vanmorgen was ik om kwart voor 9 aan het inrijden op het spiegelgladde ijs in de Leidse IJshal. Eén voor één druppelden de "Krasse knarren" binnen. Zo reed ik een tiental rondjes achter Henk Distelvelt.
"Ik had je nog niet gezien, Bert", kreeg ik te horen, toen we naast elkaar schaatsten: "Maar ik vermoedde, dat jij het was. Het geluid van jouw schaatsen is zachter en anders. Het is een gonzend geluid."

Over een maand zal Vladimir Poetin blij zijn, als de Nederlanders slechts een gonzend geluid produceren.
We reden met ruim 20 schaatsers de gebruikelijke piramide. Een redelijk lang, gekleurd lint draaide in totaal 125 rondjes oftewel 25 km. Met inrijden en de tussenrondjes komen we makkelijk op 30 km.
Mijn schaatsen mogen dan een gonzend geluid geven, mijn aankondigingen met "Nog 2 ronden" en "Laatste ronde!" aan het eind van ieder blok, of het nu 5 rondjes of 25 rondjes betrof, galmden luid en duidelijk door de IJshal.

Maar ja, in mijn jeugdjaren heb ik in "De Hobbit" ook goed kunnen oefenen op een luid "Laatste ronde!"