Het loon van de angst

We hebben er weer een medaille bij. De Nederlandse mannen staan in de finale van de ploegenachtervolging, het mooiste onderdeel bij het schaatsen. Wat is het een genot om als schaatsliefhebber te kijken, hoe mooi drie atleten perfect in elkaars slag vallen.
Daar ik al dik 30 jaar iedere week in de Leidse IJshal in kleine groepjes of pelotons schaats, weet ik hoe moeilijk het is om precies in iemands slag te rijden.

Het Nederlandse trio, bestaande uit Sven Kramer, Koen Verweij en Jan Blokhuijsen, treft in de finale Korea.
Wie er niet bij zijn, zijn de Noren en de Russen. Zij ontvangen het loon van de angst. Hadden ze maar niet de 10 kilometer moeten laten schieten. Vooral in Noorwegen zelf, een land met een enorme traditie op de 10.000 meter, is dit verkeerd gevallen, zoals blijkt uit dit gedicht, pardon, dit loflied, op deze foute beslissing.
Zie hier het fel realistische epos van Frode Grytten: "Waar was je toen er nul Noren meededen aan de 10 km in Sjotsji?"