De andere Matthäus Passion

Het is een vast gegeven in de Lijdensweek: overal in den lande vinden uitvoeringen plaats van de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach.

Dit meesterwerk was trouwens totaal in de vergetelheid geraakt tot de componist Felix Mendelssohn Bartholdy het weer onder de aandacht bracht.
Voorafgaand aan de Lijdensweek werd met Rooms-Katholieke kerk tweemaal met het lijden geconfronteerd.

Allereerst was daar de moord op pater Frans van der Lugt, die weigerde om het belegerde Homs te verlaten. Hij sprak herhaaldelijk zijn zorg uit over de schrijnende situatie in Syrië, maar was vastbesloten om in het land te blijven. Deze herder wilde zijn kudde niet verlaten.
Hoe anders was het met die andere herder, Jo Gijsen, die als kapelaan kinderen heeft misbruikt.

Deze oerconservatieve bisschop van Limburg heeft bij zijn leven al veel katholieken de kerk uit gejaagd en gaat daar na zijn dood nog mee door. Daar kunnen geen 100 paters Frans, die zijn leven gaf voor een beetje menselijkheid in een onmenselijke burgeroorlog, tegenop.

Gisterenavond fietsten Ada en ik naar de Hooglandse kerk, waar we luisterden naar de onbekende, maar prachtige Matthäus Passion van de Duitse componist Heinrich Schütz.

Een uur lang luisterden we naar dit a capella gezongen muziekwerk in een redelijk gevulde Gothische kerk. We genoten van deze andere Matthäus Passion, waarbij ik telkens moest denken aan de Iraanse moeder, die de moordenaar van haar zoon spaarde.

De strop hing al om zijn nek. Het zouden Balals laatste momenten zijn. Tientallen toeschouwers op een plein in Iran zagen hoe zij hem in zijn gezicht sloeg en hem genade gaf voor de moord op haar zoon. Ook de vader van het slachtoffer had daar vrede mee. Hij haalde de strop los. Een omhelzing tussen de twee huilende moeders volgde.
Deze Islamitische moeder heeft de boodschap van Jezus begrepen!
In Nederland zullen we nooit met dit soort taferelen geconfronteerd worden. We mogen bij wijze van spreken al blij zijn als een moordenaar een taakstraf krijgt.
Het meest bijzondere van deze Matthäus Passion kwam aan het eind. De paaskaars werd uitgeblazen, de lichten in de Hooglandse kerk en na een paar minuten doodse stilte in de kerk verliet iedereen zwijgend en zachtjes deze Middeleeuwse kerk.
De stilte viel op je.

Nu weet ik pas, wat "The sound of silence" écht inhoudt.