Zodoende deed ik eerst boodschappen in de wijk. Eerst brood halen en daarna fruit halen op de wijkmarkt. Om 9 uur fietste ik naar Voorschoten, waar ik bij Heimans een sleutel van de volkstuin bij liet maken.
De volgende rit was naar het centrum van Leiden, maar wel langs een mooie weg. Over de Oostvlietweg trapte ik naar Bever, waar ik een tweetal kleine Rubytec zaklampjes haalde, die op zonne-energie werken met het oog op de fietsvakantie.
Bij Wolfslag kocht ik een paar rollen breed plakband, om bij Van der Horst een kabel op te halen voor het fototoestel. Bij "De Helianth" haalde ik alvast de zware boodschappen, waarna ik het plakband bij Ada op school afleverde.
Hier bleek, dat ik voor het Nikon fototoestel ook een adapter moest halen. Dat deed ik door via fietshandel Van Vliet te rijden, waar ik afspraken maakte voor een servicebeurt voordat we op fietsvakantie zouden gaan.
Ik fietste nog even door naar de Douzastraat in Leiden, waar ik bij fotozaak Van der Horst een adapter ging kopen. Dacht ik.
Het bleek, dat Nikon geen losse adapters verkoopt. Er werd via internet druk gezocht naar dit noodzakelijke onderdeel om de batterijen op te kunnen laden, maar helaas. Deze was in Nederland, Duitsland en België niet los leverbaar.
Ik kocht derhalve een universele oplader, die wel zwaarder en groter was. Dit onder het voorbehoud, dat ik er thuis over kan overleggen en het eventueel terug kan brengen.
Al met al leverde het boodschappenlijstje me 28 kilometer fietsen op. U merkt het: je kunt Bert gerust om een boodschap sturen.
Naschrift
Na een studiemiddag in Amsterdam kwam ik om half 7 thuis. Ik liet de gekochte oplader aan Ana zien met het verhaal, dat de adapter niet te koop was.
"Volgens mij hebben jullie die nog", kreeg ik als antwoord: "Je hoefde alleen de kabel te kopen."
In de kelderkast bleek de adapter in een doos te liggen....
Ada had me voor niets opnieuw op pad gestuurd.
Desondanks houdt deze boodschappenjongen van de verstrooide professor, waar hij mee getrouwd mee is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten