Om kwart voor 8 reden we van camping "Kleinsteinberg" af. We staken de brug over het Lippekanaal over en fietsten naar Schermbeck, waar we bij ReWe boodschappen deden. We begonnen met een pruimenkoek en een stevig bolletje. Dat ging er wel in, want we hadden 8 kilometer op een nuchtere maag gefietst.
We deden boodschappen voor onderweg. In de winkelstraat van Schermbeck zagen we een fietsenmaker, die een spatlapje op Ada's voorspatbord monteerde.
We vervolgden de weg naar Holsterhausen. We fietsten over onverharde paden, die door de overvloedige regenval van de afgelopen 24 uur behoorlijk drassig waren. Mijn voorspatbord liep door de aangekoekte blubber met steentjes min of meer vast.
Ik keek eens goed naar de oorzaak. Door de voorbagagedrager werd de plastic verdikking aan het eind van het spatbord naar beneden gedrukt. De smurrie liep vast en kwam uiteindelijk op mijn voortassen te zitten.Door de bossen reden we naar Dorsten, dat we over een dijk passeerden. Het was de hele ochtend regenjas aan, regenjas uit, maar langzamerhand werd het steeds duidelijker regenjas aan.
Langs de rivier de Lippe werd het landschap steeds glooiender. De klimmetjes werden steeds langer. Via Lippramsdorf trapten we naar Haltern am See, waar we een fietsenmaker vonden. Net voor de middagpauze haalde hij de verdikking bij de voorbagagedrager eraf. Het probleem van de modder was opgelost, het probleem van de regen niet.
In een ijssalon namen we latte macchiata, warme chocolademelk en 2 tosti's met diverse soorten kaas en ham, terwijl de regen flink naar beneden kwam zetten.
Om 1 uur vervolgden we de weg door het stuwmeer, waarna we in een prachtig donker beukenbos kwamen. Langs de Westruper Heide trapten we naar Flaesheim. Langs het kanaal fietsten we naar Ahsen, waar we op een kerkhof lunchten. Inderdaad, tamelijk rustig.
Even voorbij Eversum kwamen we in een bos, waar we over onverharde paden zouden moeten rijden. Dat onverhard was heel eufemistisch uitgedrukt. Er lagen veel diepe plassen en stukken, waar je een paar centimeter wegzakte in de modder.
Maar dat avontuurlijke aspect werd nog versterkt door het bord: Astbruch. Lebensgefahr.
Kortom, we mochten onze route niet vervolgen. Maar waar de Duitsers hun autoriteiten plachten te volgen, daar zitten de Hollanders een tikkeltje anders in elkaar.
Er lagen inderdaad aardig wat takken en hele bomen om. Op een bijna windstille dag hoef je niet zo bang te zijn, dat er nog wat bijkomt.
Af en toe moesten we zigzaggen tussen de takken en een enkele keer moesten we de bepakte fiets over een boomstam tillen, maar het ging verder prima. Het bord "Astbruch. Lebensgefahr", dat we aan het einde wederom aantroffen, konden we wel relativeren.
Op weg naar Vinnum moesten we aardig klimmen: tot 70 meter hoogte. Door een Baustelle konden we bij het kanaal niet verder en keerden we onverrichter zake terug. Over een licht glooiende weg trapten we van Vinnum naar Bork, waarna we de weg inkortten, daar deze langs en zelfs over een industrieterrein liep. Via Altstedde reden we Lünen in. Over een dijk langs de Lippe fietsten we naar de Innenstadt.
Het Tourist Information bleek lastig te vinden. Het zat in Büchhandlung Lippe, waar we de weg naar de jeugdherberg kregen uitgelegd. Helaas, bij aankomst na 4 kilometer fietsen, voornamelijk bergopwaarts, bleek die Jugendherberge geschlossen.
Ietwat geïrriteerd daalden we af, waar de vrouw, die ons de weg gewezen had, ons nu wel goed hielp. Op Bismarckstrasse 23 konden we terecht bij Pension Am Leezenpatt.
Na de natte buitentent onder een afdak in de tuin te hebben gehangen, sjouwden we de fietstassen naar boven, waar we het een en ander te drogen hingen alvorens ons onder de douche te verfrissen na exact 99 kilometer fietsen op deze regendag.
Om 7 uur wandelden we naar het mooie stukje binnenstad. Vooral de Mauerstrasse kon ons bekoren.
Om de hoek zat pizzeria "Da Rocco", waar we 2 verschillende pastagerechten en een slaschotel nuttigden. Halverwege de avond kwam een zanger met een balalaika Italiaanse liederen ten gehore brengen.
"Die hoort bij de zaak", dachten we. Tot hij met de pet rondging....
Na de tiramisu betaalden we € 48,90 en wandelden we weer terug naar het pension op deze toch wel weer lekkere zomeravond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten