Op de afgesproken tijd wekte ik mijn vrouw. We gingen naar het toiletgebouw, waarna we heel stilletjes de kletsnatte tent opruimden. Om half 7 verlieten we "Campingplatz Ostrauer Mühle" en fietsten we naar Bahnhof Bad Schandau.
Op het station kwam, terwijl wij zaten te ontbijten, een andere fietser aan. Deze Duitse reiziger vertelde ons, hoe het zou gaan met overstappen, de fietscoupé's en dergelijke.
De treinreis langs de Elbe was voor ons een feest van herkenning met tal van mooie plekken, waar we langs gefietst waren.
In Dresden verlieten we de trein met zeer ruime fietsruimten om over te stappen op de trein naar Leipzig. De fietsruimte was hier zoveel beperkter, dat we een deel van de fietstassen eraf haalden.
We staken de Elbe over naar Radebeul en hadden een prachtig uitzicht op de fraaie binnenstad van Dresden.
Ook de heuvels met de wijnvelden kregen we nogmaals te zien. In Leipzig moesten we overstappen, nadat we onderweg door plaatsen als Riesa waren gekomen.
Een Duits echtpaar, dat de Weser-Radweg ging fietsen, hielp ons om het diep gelegen Gleis 2 te vinden. Het geluk lachte ons toe. We hadden een trein eerder, een stoptrein weliswaar, maar we hadden zodoende meer tijd om van het ene perron op het andere te komen in Halle. Dat kwam goed uit, want van het perron, waarop we aankwamen, was de lift buiten gebruik. Vanaf Halle was het een rit van bijna 3 uur naar Kassel-Wilhelmshöhe.
In die tijd las ik "Kenau" van Theun de Vries uit, terwijl Ada hetzelfde deed met "Vliegende krijtjes", een door Ton van Reen samengestelde bundel schoolverhalen.
Dat boek nam ik van mijn vrouw over, die begon aan "Verbroken zwijgen" van J. Bernlef.
Tussendoor genoten we ook van het landschap vanaf de stad met de prachtige naam Eisleben!
We reden ten zuiden van de Harz om via de Werra naar Hann. Münden te treinen, het beginpunt van de Weser, ons wel bekend.
Via Fulda bereikten we Kassel, waar we op het station een uur moesten wachten op de aansluitende trein naar Münster. We konden een kwartier voor vertrek al in de trein stappen. Wat een luxe.
In deze trein zaten we met 2 jongeren, die met een groep van 20 reisden. Voor hen was het Schönes Wochenende supergoedkoop. Het kwam neer op € 8,- per persoon. Wel waren ze er achter gekomen, dat het reizen naar de Saale in Oost-Duitsland op zondag 2 uur langer kostte dan dezelfde afstand op zaterdag. Op zondag rijden er minder treinen en is de aansluiting slechter.
De route kwam door ons bekend terrein. Allereerst de noordrand van het Rothaargebirge bij Warburg.
Verder de zuidrand van het Teutoburger Woud bij Paderborn en het Lippetal bij Lippstadt en Hamm.
Tenslotte kwamen we in het Münsterland, waar we op weg naar Münster 3 jaar geleden al eens gefietst hadden.
Tegen zessen kwamen we aan in deze bisschopsstad. Ada ging bij de fietsenstalling even kijken voor een goede kaart van Münsterland met de fietsroutes naar Nederland en deed onderweg naar de camping boodschappen bij een supermarkt, waar we langskwamen. Om half 7 waren we op de camping, waar we in 2010 en 2011 ook al gestaan hadden.
De drijfnatte tent werd opgezet. We kwamen er achter, dat we 1 haring misten. Deze lag waarschijnlijk nog in Bad Schandau.
Na met 12 fietskilometers heel Duitsland doorkruist te hebben, gingen we eten op het terras van het restaurant op de camping. Het was heerlijk om na dag treinen buiten te kunnen eten. Ada had een tomatensoep en een paar soorten visfilet, ik hield het bij uiensoep en een Schnitzel met spiegelei.
We hadden een paar dagen geleden niet kunnen denken, dat we al in Münster zouden zitten. Alles zat mee vandaag. Alles? Nee, op het terras werd geen ijs meer geserveerd na 9 uur 's avonds.
Desondanks wist mijn goedgeefse vrouw deze slechte bediening nog te belonen met meer dan 2 euro fooi....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten