Dit intikkertje liet ik natuurlijk niet onbenut, dus ik antwoordde: "Wil de voorlaatste de deur niet op slot doen, want dan zit iemand meer dan een uur opgesloten!"
Gelukkig kwam ik veilig uit de kleedkamer en kon ik op de binnenbaan samen met Chris les gaan geven aan 10 van de 85 kinderen. Nu ben ik maar een klein mannetje, dat is niet te ontkennen.
In onze groep zaten 2 meiden, die net zo groot waren als hun schaatstrainer. We hebben het dan over eind basisschool. Er zit dus nog enige groei in. Deze twee schaatsters waren echte giechelmeiden. Ze hadden de grootste lol om de speelse oefeningen, die ik uit liet voeren en dat verhoogde de sfeer in hoge mate.
Deze oefeningen waren vanmorgen gericht op diep zitten. De helft van de kinderen reed niet op noren, dus de zijwaartse afzet, die ik op mijn lijstje met oefeningen had staan, schrapte ik maar. Buiten de valoefeningen liet ik de kinderen sneeuwballen gooien en een sneeuwpop maken, met een kruiwagen rijden, maar ook veel onder de mikadostokken door schaatsen, maar ook "De boom die wordt hoe langer hoe dikker", estafette en tweelingtikkertje
Het was kortom een leuke, gevarieerde les, waarbij dit kleine mannetje het geluk vond in eenvoudige schaatsoefeningen in een speelse verpakking. Met dank aan de giechelmeiden.
In de kleedkamer kon ik nogmaals een binnenpretje niet onderdrukken, toen een van de trainers mij weer een niet te missen intikkertje voorschotelde.
"Jaren geleden heb ik wel eens een jointje in mijn handen gehad en heb ik er drie haaltjes van genomen. Het is me niet zo heel goed bekomen", zei deze oudere jongere.
Ad rem kwam mijn schot op open doel: "Dat kunnen wij nog steeds aan je merken...."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten